سپهدار چون قارن رزم زن

چو شاپور و نستوه شمشیر زن

تو بی‌کام دل هیچ دم بر مزن

ترا بنده باشد همی مرد و زن

مکن هیچ کاری به فرمان زن

که هرگز نبینی زنی رای زن

چو بخشنده شد خسرو رای‌زن

زمانه بگوید به مرد و به زن

به قیدافه گوی ای هشیوار زن

جهاندار و بینادل و رای‌زن

چنین گفت پس آسیابان به زن

که ای زن مرا داستانی بزن

پسند منست امشب این چنگ‌زن

تو این فال بد تا توانی مزن

همی گفت انباز و نشنید زن

که هم نیک‌پی بود و هم رای‌زن

اگر پارسا باشد و رای‌زن

یکی گنج باشد براگنده زن

چنین پاسخ آورد فرزانه زن

که باموبدی یکدل ورای زن

چو بشنید داننده گفتار زن

بخندید بر بارهٔ گامزن

چو بشنید چوبینه گفتار زن

که با او همی‌گفت چوگان مزن

بدو گفت بهرام کای پاک زن

مرا اندرین داستانی بزن

وزان پس جوان و خردمند زن

به آرام بنشست با رای زن

سلیح برادر به پوشید زن

نشست از بر باره گام زن

یلان سینه با گردیه گفت زن

به گیتی تو را دیده‌ام رای زن

که چونین سخن نیست جز کار زن

به ویژه زنی کو بود رای زن

دوات و قلم خواست ناباک زن

ز هرگونه انداخت با رای زن

بدو گفت پیروزگر باش زن

همیشه شکیبا دل ورای زن

یلان سینه گفت ای گرانمایه زن

تو درانجمن رای شاهان مزن