اگر با من آیی توانگر شوی

همان بر سر کشور افسر شوی

چو بستم کنون سوی لشکر شوی

وزین خستگی زود بهتر شوی

توانگر تو از زخم خنجر شوی

بدین خنجر من تو بی سر شوی

دهم راه تا سوی کشور شوی

مبادا که در خون لشکر شوی

چو با اژدهایی تو هم سر شوی

ازآن به که با او برابر شوی

به هر هفت کشور تو مهتر شوی

اگر دایه ی شاه کشور شوی

که باز آن به آباد کشور شوی

چو بودی تو با تخت و افسر شوی

گر تو از قرآن حق منکر شوی

بیشکی میدان که تو کافر شوی

عمر و عبدالله مکّی گر شوی

بر همه مردان عالم سرشوی

اندر این دنیا چو تن پرور شوی

از چنین تن عاقبت بیسر شوی

پیش دانا سر بنه تا سر شوی

پیش نادان چند بر منبر شوی

گر تو سنگ صخره و مرمر شوی

چون به صاحب دل رسی گوهر شوی

حلقه در گوش مه زرگر شوی

تا به ماه و تا ثریا بر شوی

ور کنی عادت پشیمان خور شوی

زین پشیمانی پشیمان‌تر شوی

تا دگربار عین بحر شوی

محو آن ذات و لطف و قهر شوی

پیش او مهر تا که میر شوی

وز همه واقف و خیبر شوی

ای بی‌خبر بکوش که صاحب‌خبر شوی

تا راهرو نباشی کی راهبر شوی؟

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق

هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

دست از مسِ وجود چو مردان ره بشوی

[...]

دل به دلبر گر دهی دلبر شوی

سر به پایش گر نهی سرور شوی

گر درین دریا درآئی سوی ما

گرچه خوش باشی ولی خوشتر شوی

رو فنا شو تا بقا یابی تمام

[...]

عارف اسرار مرغان گر شوی

مرغ معنی را به جان چاکر شوی

صبر کن بر آب تلخ و شور تا گوهر شوی

سرمپیچ از ترک سر تا صاحب افسر شوی

هستی هر کس درین دیوان به قدر نیستی است

فرد باطل شو اگر خواهی که سردفتر شوی

سهل باشد قلب دشمن را پریشان ساختن

[...]