چو بگشاد لب هر دو بشتافتند

به بازار آهنگران تاختند

ز کاووس کی روی برتافتند

در کهتری خوار بگذاشتند

یکی تنگ میدان فرو ساختند

به کوتاه نیزه همی بافتند

به دشنه جگرگاه بشکافتند

برهنه به آب اندر انداختند

کمانها چو بایست برخاستند

به میدان تنگ اندرون تاختند

دلیران ایران برون تاختند

جدا هر یکی جنگ برخاستند

که کندند پوستش همی تافتند

ز بهرش یکی جوشنی ساختند

سپهدار این لشکران کسیتند

گذرشان بدین جانب از چیستند

دگر هر چه بد گنج برداشتند

به روی شرف در بپرداختند

چو آن نامه خواندند برخاستند

به نزد فرامرز یل تاختند

به هرچند جستند کم یافتند

سوی منزل و جایگه تاختند

همه پهلوانان سرافراختند

همه پاسخش را بیاراستند

چه موران در آن شب خبر یافتند

سوی نامداران کمین ساختند

چه ترکان ز بانو خبر یافتند

عنان از پس او ز کین تاختند

چو لشکر بدیدند، برخاستند

همه چوبها را برافراختند

همه شب همی رزم را ساختند

چو شد روز نعره برافراشتند

به‌آخر چون همه بر خوان نشستند

دعا چون گفت شبلی باز گشتند

عارفان این معرفت دریافتند

سالکان مرکب در این ره تاختند

زاهدان یک شمهٔ از وی یافتند

سالها در سوختن در ساختند

جسم و جان و دین و دل درباختند

تا کمال راه دین دریافتند