مرتضی گفت بشنو ای سایل

سوی ادبار خود مشو مایل

به کرم کاهل و به زر مایل

جهلشان پیش علمشان حایل

نشود مال جز به دون مایل

جاهل از طبع بد شود سایل

گر به بد نفس تو شود مایل

اینت ظلمی عظیم و بس هایل

می نخواهم نیم بدان مایل

کرده‌ام حبّ آن ز دل زایل

ای قائل افصح القبایل

یک زخمی اوضح الدلایل

زد بانگ بر آن سباع هایل

تا تیغ کنند در حمایل

جود او عاشق است بر سایل

کرمش سابق است بر مایل

چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل

یار من و شمع جمع و شاه قبایل

جلوه کنان می‌روی و باز می‌آیی

سرو ندیدم بدین صفت متمایل

هر صفتی را دلیل معرفتی هست

[...]

نی ز بخل است رد آن سائل

زانکه سوزد ز تاب بی حائل

گفت این رنج هم از او زائل

شود ار هست حق بما مائل

هیکل الجسم مانع حائل

فارس الروح واصل جائل

شدش در دل به بنیاد خیرات مایل

ز نور نیت کرد یک طرف حایل

به مثل خود بود هر جنس مایل

که قایم شد برین معنی دلایل

عالم کژ نظر بدان قایل

زاهد خر صفت بدان مایل

عقل مشائی ز دین مایل

به قدیم و حدوث شد قایل

هر نکته‌ای که گفتم در وصفِ آن شَمایل

هر کو شنید گفتا «لِلّهِ دَرُّ قائل»

تحصیلِ عشق و رندی آسان نمود اول

آخر بسوخت جانم در کسبِ این فضایل

حَلّاج بر سرِ دار این نکته خوش سُراید

[...]

نه به تشبیه آنچنان مایل

که به جسم و جهت شوی قایل

به خلافت دلش بسی مایل

شد ابوبکر در میان حایل

از روی حسن معنی جانرا بتی است مایل

زانرو نگشت هرگز از روی حسن زایل

نزد توجمله خوبان چون ذره پیش خورشید

بر عجز خویش هستند ذرات جمله قایل

تا چشم بد نبیند روی نکوی او را

[...]