از گردش گیتی گله روا نیست

هر چند که نیکیش را بقا نیست

خوشتر ز بقا چیز نیست ایرا

ما را ز جهان جز بقا هوا نیست

چون تو ز جهان یافتی بقا را

[...]

میان دجله و جیهون جهانی‌ست

ولیکن شاه را چون بوستانی‌ست

خداوندی که از نیکی جهانیست

دُرو رای بلندش آسمانیست

و گر ویرو و بجز ماه سما نیست

مرا چه سود باشد چون مرا نیست

قرارم چون شکسته کاروانیست

روانم چون کشفته دودمانیست

اگرچه این گناه از بن مرا نیست

گنه بر تو نهادن هم روا نیست

مشو دلتنگ بر من کت سزا نیست

به هر حالی گناه تو مرا نیست

از آن کش نام تو بر هر کرانیست

تو پنداری که این دفتر جهانیست

دلم از نیستی چو ترسا نیست

تنم از عافیت هراسانیست

در دل از تف سینه صاعقه ایست

بر تن از آب دیده طوفانیست

گه دلم باد تافته گوئیست

[...]

آن را که ز عشق تو بلا نیست بلا نیست

آن را که ز هجر تو فنا نیست فنا نیست

سه بوسه همی خواهم منعم مکن ای دوست

تو صوفیی و منع به نزد تو روا نیست

گویند که راستی چو زر کانیست

سرمایهٔ عز و دولت و آسانیست

گر راست به هر چه راستست ارزانیست

من راستم آخر این چه سرگردانیست

هر که در خطهٔ مسلمانیست

متلاشی چو نفس حیوانیست

هر که عیسی‌ست او ز مریم زاد

هر که او یوسفست کنعانیست

فرق باشد میان لام و الف

[...]

شرع او روح عقل روحانیست

رای تو یار دیو نفسانیست

چون ترا چشمهای بینا نیست

این غرامت بر اهلِ دنیا نیست

سبب جسمت این دو جسمانیست

علت روحت آن دو روحانیست

قهرمانِ امین یزدانیست

بهرمانِ نگین انسانیست

در رهش رنج نیست آسانیست

بی‌زبانی همه زباندانیست

نفس حسی به خوردن ارزانیست

غذی جان ز خوان بی‌نانیست

بلعجب روح روح انسانیست

که در این دیوخانه زندانیست

هیچ خصمت بتر ز دنیا نیست

با که گویم که چشم بینا نیست