شه شام گفت: این چه بیگانگی ست؟

نه هشیاری است این که دیوانگی ست

دگرباره با مات بیگانگیست

مکن کاینچنین ها نه فرزانگیست

توجان خواهی آنگاه بر دست هجر

ندانی که این رسم بیگانگیست

توجان خواه بیزحمت هجر و وصل

[...]

خیال همه خواب‌ها خانگی‌ست

در آن آشنایی‌، نه بیگانگی‌ست

سخن گفتن نرم فرزانگیست

درشتی نمودن زدیوانگیست

غافل بودن نه ز فرزانگی‌ست

غافلی از جملهٔ دیوانگی‌ست

با هستی و نیستیم بیگانگیست

کز هر دو شدن برون، ز مردانگیست

گر من ز عجایبی که در جان دارم

دیوانه نمیشوم، ز دیوانگیست

جملهٔ دیوان من دیوانگیست

عقل را با این سخن بیگانگیست

سگ اندر ننگ زر در جنگ و بانگیست

ترا زر می‌کند بانگ ارچه دانگیست

با پریدن هر کرا بیگانگیست

نیست او بلبل که مرغ خانگیست

سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست

دیوانهٔ عشق مرد فرزانگیست

آنکس که شد آشنای دل از ره درد

با خویشتنش هزار بیگانگیست

هان ای دل خسته روز مردانگیست

در عشق توم چه جای بیگانگیست

هر چیز که در تصرف عقل آید

بگذار کنون که وقت دیوانگیست

هرچه غیر شورش و دیوانگیست

اندرین ره دوری و بیگانگیست

گفتمش ای مرد این مردانگیست

این نه فرمان بردن این دیوانگیست

ساقیا، می ده که امروزم سر دیوانگی ست

جام پر گردان که مرگم در تهی پیمانگی ست

من به رغبت جان دهم تا رحمت آری بر تنم

این عنایت در میان دوستان بیگانگی ست

زاهدا، تعویذ خود ضایع مکن بر من، از آنک

[...]

بتی کز ویم رو به دیوانگی ست

اگر جان توان برد فرزانگی ست

زدم دی به زنجیر گیسوش دست

مرا گفت، باز این چه دیوانگی ست

دلم برد بر بوسه پروانه وار

[...]

حرف کش دفتر فرزانگیست

تازه کن مایه دیوانگیست

عشق اگر کفر است اگر دیوانگیست

خواجه را با عقل هم بیگانگیست

خاک‌گشتن مذهب پروانگی‌ست

خاک را اب شو که این مردانگی‌ست

تا نپنداری سخن دیوانگیست

در کمال این جنون فرزانگیست

ناز کردن بر من از دیوانگیست

صید من چون صید مرغ خانگیست