به قلب اندر دهل فریاد خوانان

که بشتابید هین ای جان ستانان

به مرو اندر بسی دیدم جوانان

دلیران جهان کشور ستانان

درودش ده درود مهربانان

بگو ای کام پیران و جوانان

بسی دیدم به گیتی مهربانان

گرفته گونه‌گونه دوستگانان

مرا بگذاشت آن بت روی جانان

چو آتش را به دشت اندر شبانان

چه خوشتر باشد از بزم جوانان

به هم خرم نشسته مهربانان

همم در شهر داننده جوانان

همم بر دشت خواننده شبانان

نشسته روز و شب چون دیدبانان

به راه نامه و پیغام جانان

به روی آشوب دلهای جوانان

به زلف آسیب جان مهربانان

بدو گفت ای بهار مهربانان

به چهره آفتاب دل‌ستانان

چو رامین را به گوش آمد ز جانان

سخن گفتار او با پاسبانان

چو گردم دور از آن شاه جوانان

مرا بینی به ره چون دیدبانان

چند پرسیم چون گرانجانان

که عمل نیست با سخندانان

هر شب ز فراق بیت خوانان

پنهان رفتی به کوی جانان

ره پیش گرفت بیت خوانان

برداشته بانگ مهربانان

در موکب آن جریده‌رانان

می‌رفت چو با گله شبانان

داناترِ جمله کاردانان

دانای زبان بی‌زبانان

ناز میکش که ناز مهمانان

تاجداران کشند و سلطانان

هر چه آمد ز دخل دهقانان

صرف می‌شد به خرج مهمانان

ای یاد تو کار کاردانان

تسبیح زبان بی‌زبانان

بر خود گیرند خرده هر دم

در عشق تو جان خرده‌دانان

عشاق ز بوی جام وصلت

[...]