ور کسی گوید نباید طاعتی

لعنتی بارد برو هر ساعتی

نعمتی در پاکی و در طاعتی

باتو گر صحبت کند یک ساعتی

میگذارم روز و شب در طاعتی

پس دعا میگویمت هر ساعتی

بی گنه نگذشته بر ما ساعتی

با حضور دل نکرده طاعتی

معصیت کردی به از هر طاعتی

آسمان پیموده‌ای در ساعتی

چون ببیند کان گنه شد طاعتی

گردد او را نامبارک ساعتی

ذوق دارد هر کسی در طاعتی

لاجرم نشکیبد از وی ساعتی

زین گنه بهتر نباشد طاعتی

سالها نسبت بدین دم ساعتی

ترک شراب کردم از آنرو که دیدمش

کز وی نماند در دل اصحاب طاعتی

یک کار نیک ازو ندهد هیچکس نشان

الا بهم کشیدن احباب ساعتی

هر ساعت الفتی است تو را با جماعتی

آخر از آن جماعتم انگار ساعتی

دادم بهای بوسه ی او نقد جان و نیست

ما را جز این به چیز دگر استطاعتی

بهر ثمن به غیر کلافی چه آورد

[...]

در خور لطفت نکردم طاعتی

از گنه فارغ نبودم ساعتی

گرت میل طاعت بودساعتی

از این دونکوتر نشد طاعتی