گرین آمدنت از پی خواسته‌ست

خرد بی‌گمان نزد تو کاسته‌ست

به یزدان مرا کار پیراسته‌ست

نهاده بران گیتی‌ام خواسته‌ست

ازین لشکر اکنون ترا خواسته‌ست

ندانم که بر دل چه آراسته‌ست

یکی میهمان خوان پر خواسته‌ست

تو مهمان زمین خوان آراسته‌ست

همه شادی آنراست کش خواسته‌ست

کرا خواسته کارش آراسته‌ست

بسنده کن آنچ ایزد آراسته‌ست

وگر تو نخواهی خود او خواسته‌ست

اگر شاه را آرزو خواسته‌ست

همه جنگ و پرخاش برخاسته‌ست

مرا کشور و لشکر آراسته‌ست

همه گنج و خانه پر از خواسته‌ست

دگرها پر از گنج آراسته ست

همه خانه‌ها گوهر و خواسته‌ست

بدین آرزو نیز برخاسته‌ست

که از کوش رزم شما خواسته‌ست

کنون شاه سقلاب برخاسته‌ست

ز سلم آرزو رزم من خواسته‌ست

سپاهست ما را و هم خواسته‌ست

چنین کشور و مرزم آراسته‌ست

چنین پیشگاهی وی آراسته‌ست

به کین فرامرز برخاسته‌ست

به یزدان که این گیتی آراسته‌ست

اگر بدو بدو دل مرا خواسته‌ست

دولت و ملّت به تو آراسته‌ست

شرع ترا خود بدعا خواسته‌ست

کف‌ِ کژ کز بحر صدقی خاسته‌ست

اصل صاف آن فرع را آراسته‌ست

سرش پادشاه یمن خواسته‌ست

ندانم چه کین در میان خاسته‌ست!

آن گیا کز خوید گندم خاسته ست

خوید گندم را به خود آراسته ست

چون به نعت شاهی او آراسته‌ست

راهدان از شاه او را خواسته‌ست

صبحدم آن نفحه چو برخاسته ست

خشک و تر این چمن آراسته ست