چه جای اختیار و احتیاج است

چه جای ملک و تخت و طوق و تاج است

عدلش چو پناه تخت و تاج است

او را به دعا چه احتیاج است

بگفت این می به هر دردی علاج است

یکی خاصیتش با هر مزاج است

شاها کرم تو قلزم مواج است

درویش تو اسکندر بی تاج است

منسوب به عالم نزول تو بود

آرام گهی که نام او معراج است

نه در کلاه نمد راحتی، نه در تاج است

که پادشاه و گدا، هر که هست، محتاج است

همه ز کاسه ی سر خیزدم جنون، آری

حباب، بیضه ی مرغابیان امواج است

ز جان به رغبت خود می توان گذشت، ولی

[...]

سخن معشوقۀ عاشق مزاج است

سخن نا دردمندان را علاج است

خراب آباد گیتی کم خراج است

درینجا نقد هستی بی رواج است

کسی را کز می ، آشوب مزاج است

گر آید صد فلاطون ، لاعلاج است

نگار نانوا آتش مزاج است

ز نانش دین و ایمان را رواج است

یک دل به دیاری که وفا صاحب تاج است

بی سکهٔ داغت نبود، آنچه رواج است

شاهنشهیم باج ز افتاده نگیرد

هر سرکه بلند است، مرا زیر خراج است

من کودک یونان کدهٔ صاف دلانم

[...]

تاجداران، که زیبشان تاج است

تخت گیران، که تختشان عاج است

دگر از اصطلاحات انزعاج است

که نزد سالکان حق رواج است