ای روی تو از چشمه خورشید سما به

در روی زمین یار نیابی تو ز ما به

بی مهر و هوای تو دل خویش نخواهم

گر زو چو هوا گشت تن من ز هوا به

مهر تو تهی کرد دل ریش من از درد

[...]

غم و درد دل مو بی حسابه

خدا دونه دل از هجرت کبابه

بنازم دست و بازوی ته صیاد

بکش مرغ دلم بالله ثوابه

تو شده حیض و من به گرمابه

ماهی او من طپیده بر تابه

کس بنگرفت ماهی از تابه

دیو باشد مقیم گرمابه

حایض او من شده به گرمابه

ماهی او من طپیده در تابه

اگر از چه برون آیی ترا به

درین صحرا چو من گرگ آشنا به

در صحرا شو که عشق در صحرا به

ناپیدا شو که مرد ناپیدا به

در بوتهٔ نیستی رو و پاک بسوز

عاشق کروکور و لنگ و نابینا به

ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه

کاستیزه همی‌گیرد او را مگر از لابه

نی نی تو بنال ای دل زیرا که من مسکین

بی‌صورت او هستم چون صورت گرمابه

شد خانه چو زندانم شب خواب نمی‌دانم

[...]

که بوده است تو را دوش یار و همخوابه

که از خوی تو پر از مشک گشت گرمابه

چو شانه سنگ ز عشق تو شاخ شاخ شده‌ست

پریت خوانده به حمام و کرده‌ات لابه

چو شانه زلف تو را دید شد هر انگشتش

[...]

جامع هفت چیز در یک روز

عجبست ار نمیرد آن دابه

سیر بریان و جوز و ماهی و ماست

تخم مرغ و جماع و گرمابه

شیشه‌ای داشتم ز خونابه

پر چنان کز شراب قرابه

سپهر آورده تشت و آفتابه

خضاب شب فرو شست از دو آبه

حدیث جم و جام لاغ است و لابه

خوش آن سر که با جام گوید قرابه

به آب می آباد کن کاخ عیشم

که رو در خرابی نهاد این خرابه

نخواهم ز درد قدح دست شستن

[...]

ای کشته مرا به تیغ لاغ و لابه

دور از تو به سان ماهیم بر تابه

من غرقه به خون بی تو و توبا دگران

همخانه و همخوابه و هم گرمابه

و علی اله و اصحابه

وارثی علمه و آدابه

بود چاهی درون سردابه

کآخر آنجا گشاد پاتابه

در ته خاک غرق خونابه

تا قیامت شدند همخوابه

بنبی الهدی و احبابه

وارثی علمه و آدابه

زود باشد که دهد خونابه

ساقی دورت ازین قرابه

به قصد شستن پا زین گلابه

چهارم چرخش آورد آفتابه