ترا گرهمچنین شاید بگوی آن سرو سیمین را

بگوی آن سرو سیمین رابگوی آن ماه و پروین را

بگو آن توده گل را بگو آن شاخ نسرین را

بگو آن فخر خوبان را نگار چین و ماچین را

که دل بردی و دعوی کرده ای مرجان شیرین را

[...]

نخواهد هیچ اجسام زمین را

همیشه جوید آیات برین را

چنان بایسته کرد آن بافرین را؛

که در فردوس رضوان حور عین را.

تبه کرد آن نشان و آن زمین را

ببردی بند شاه بافرین را

[پری دیدار خورشید زمین را

شکر گفتار حور راستین را]

چه مستیست این دل تیماربین را

که شادی خواند اندوه چنین را

بقا بادا کریم بافرین را

بقای جود و علم و داد و دین را

تا رای بود نصرت دین ناصر دین را

در نصرت او رای بود روح امین را

تا پادشه روی زمین باشد سنجر

بر هفت فلک فخر بود روی زمین را

شاهی که به ماهی به سپاهی بگشاید

[...]

این منم آمده نزدیک کریمی‌که شدست

شخص او قبله قبول شرف وتمکین را

وین منم دست به من داده بزرگی‌که سپرد

به‌کف پای بزرگی سر علیّین را

وین منم یافته اقبال وزیری‌که زعدل

[...]

الا ای باد شبگیری بگو آن لعبت چین را

چراغ نسل خاقان را جمال آل تکسین را

که تا دیدم رخ چون ماه و دندان چو پروینت

ز عشق تو نگهبانم همه شب ماه و پروین را

چنانی تو مرا درخور که شیرین بود خسرو را

[...]

چون بخوانی او ابجدِ دین را

اب و جد دان تو شمس و پروین را

چون برافشاند زلف مشکین را

بچه دارد چنان دل و دین را

تو به نامردی این ره دین را

جمله کردی خراب آیین را

سر فدی کرده‌ام پی دین را

چکنم جان و عار سجّین را

از کمالت فزوده‌ای دین را

شادی جان اهل غزنین را

همه جویای کین و تمکین را

همه کاسه کجا نهم دین را

آتش اندر زن از پی دین را

میخ خرپشتهٔ شیاطین را

ای کرده خجل بتان چین را

بازار شکسته حور عین را

بنشانده پیاده ماه گردون

برخاسته فتنهٔ زمین را

مگذار مرا به ناز اگر چند

[...]

نصر فزاینده باد ناصر دین را

صدر جهان خواجهٔ زمان و زمین را

صاحب ابوالفتح طاهر آنکه ز رایش

صبح سعادت دمید دولت و دین را

آنکه قضا در حریم طاعتش آورد

[...]

چون بهاء الدین اعز را شاخ عزت بارور شد

شکر آن نعمت به واجب کرد اله‌العالمین را

کردگارش در خور وی این دو گوهر داد و هرگز

مثل آن حاصل نیاید بحر ملک و کان دین را

آن چنان محمود سیرت مهتر مسعود طالع

[...]