اندرآ در کشتی ای مرد لطیف

تا ببینی آن طرف حسن ظریف

هر که دارد این صفت باشد شریف

ور ندارد دارد ایمان ضعیف

گرچه باشد لاغر و خوار و ضعیف

وقت طاعت کم نباشد از حریف

درنگر کایوب ابدال ضعیف

مانده اندر کرم تن زار و نحیف

بود نطعی مرورا خوب و لطیف

آن همه صورت در آنجا بد خفیف

تو چه دانی تا که ایوب ضعیف

جسم خود در راه کرمان کرده ضیف

من نظر دارم درین خاک ضعیف

هست بر درگاه ما او بس شریف

چون بدانستم کری بود این ضعیف

همچو من بیچاره و زار و نحیف

مسکنی خوش بود و جایی بس شریف

وندر آنجا بُد درختان لطیف

از قضا آنجا یکی مردی ضعیف

دام کرده تن نزار و دل نحیف

در جهان چیزی نداری ای ضعیف

از کجا حاصل شود دری لطیف

شیشه دیگر برون آرد لطیف

جوهری شفّاف بس نغز و شریف

گفت ای پیر نکو رای لطیف

باز ده ما را جوابی تو ظریف

دید ناگه پرده سبز و لطیف

در پس پرده یکی پیر شریف

پرده بردار ای ز ایوب ضعیف

کرده رنجور و ز عشقت تن نحیف

راز دار تست این پیر ضعیف

هم فدایت کرده این جان نحیف

خود را چو نمود او نه خیال است و نه طیف

تو چون و چگونه دانیش، باشد حیف

هرگز نرسی به ذاتِ او تا گویی

ماهو و متی و لم و این و کم و کیف

از صدق رهانی دل خود را از حیف

وز صدق رهانی سر خود را از سیف

شاید که تو حدّ صدق از من پرسی

دانی چه بود صدق نگویی کم و کیف

گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف

کز ترش رویی همی‌رنجد دلارام ظریف

گر همی انکار خود پنهان کنی بر روی تو

می‌نماید دشمنی‌ها بر رخ تو لیف لیف

روز گردک بر رخ داماد می‌باشد نشان

[...]

بوسه دادندی بر آن نام شریف

رو نهادندی بر آن وصف لطیف