نامه‌ام بود مدتی توقیف

تا برفت ازمیان بزرگ حریف

دو فرشته دو نازنین دو ظریف

دوگل تازه و دو مرغ لطیف

گه به بحر طویل و گاه خفیف

می‌سرودند شعرهای لطیف

لیک افسون کان شراب لطیف

فاسد و ترش گشته بود و کثیف

شد سوار شتر آن کهنه حریف

مادر خویش گرفته به ردیف

روی‌بنهاد بدان‌صوت خفیف

ناگهان پیر زنی دید نحیف

اعتکاف اندر گلستان جست باید ای حریف

جست باید ایحریف اندر گلستان اعتکاف

شد فکلم چرک و کتم شد کثیف

مشت جماعت کلهم کرده قیف

«ژندره» شد این کراوات ظریف

(نم دو دیو) زین حرکات عفیف