آن مرد شریف نام مردود کثیف

کز هستی او یافته امکان تخفیف

دیدم چو ...گفت

آسوده توان خفت در این جای شریف

مساوی آیدت تکذیب و تعریف

بود باید بیادت ذم و توصیف

زیاد و کم بسی گوید بتوصیف

ز خلقان تا کنندش خلق تعریف

صورتت بسکه نازک است و لطیف

از لطافت گذشته از تعریف

خواهم ار بوسه ای زنم به لبت

ترک چشم توام کند تحویف

وعده کردی دو بوسه ات بدهم

[...]

با دو دست خویش آن جسم لطیف

جمع کرد از روی آن خاک شریف

شهی کز «قل کفی» پوشیده تشریف

بدان مرد گدا بنمود تکلیف

در آنجای بد پیر مرید ضعیف

ورا نام، عبدالله ابن عفیف

ز حیدر بود این حدیث شریف

که خونخواه ما هست مرد ثقیف

دست خون آمد در هفدهمین خصل حریف

نیمه ای قطع شد و نیمه دیگر تنصیف

یار ما را پیرهن از برگ گل باشد لطیف

از حریر پرتو مه بر رخش دارد نظیف

غنچه‌اش هر دم برد از آتش یاقوت آب

کی شود لعل بدخشان با لب لعلش حریف!

این چه نیرنگ است در بازار امکان از غمش

[...]

فطرت او خام و عزم او ضعیف

تاب یک ضربم نیارد این حریف

ناز قدری زبر و ناز پر لطیف

ناز روی میز و ناز توی کیف

سوی افلاک شد آن روح خفیف

هر لطیفی گذرد سوی لطیف

دختری بود هنرمند و ظریف

خوشگل‌ و باشرف‌ و پاک و عفیف

یادش آمد کنج اصطبل ظریف

و آن بخارات و پهن‌های لطیف

جای ذوقیات شیرین لطیف

می‌دهد دستور دشنام کثیف

بازوانی دراز و صاف و لطیف

نوک انگشت‌ها خدنگ و ظریف

بود سروی‌جوان و شوخ و لطیف

گر بود سرو را دو ساق ظریف

دل این جنس خوبروی ظریف

هست مانند آبگینه لطیف

ور ملامت کندش نفس شریف

نفس اماره‌اش دهد تسویف