صواب آید روا داری پسندی‌؟

که وقت دست‌گیری دست‌ بندی‌؟

کدامین سرو را داد او بلندی

که بازش خم نداد از دردمندی

دگر ره بانگ زد بر خود به تندی

که با دولت نشاید کرد کندی

دهان چندان نماید نوش‌خندی

که یابد در طبیعت نوش‌مندی

چو یک پیل از ستبری و بلندی

به مقدار دو پیلش زورمندی

چو بر تن چیره گردد دردمندی

فرود آید سهی سرو از بلندی

در آن دیده است دولت سودمندی

که چون یابی روایی در نبندی

چو بر خونی فتادی چشم ِ بندی

گشادی لب به شکر بِه‌ْپسندی

بَرَد شیرینی قندی به قندی

گشاید مشکل بندی به بندی

فرو پوشید گل‌ناری پرندی

بر او هر شاخ گیسو چون کمندی

نباشد پادشاهی را گزندی

زدن بر مستمند‌ی ریشخند‌ی

تو را مثل تو باید سر بلندی

چه برخیزد ز چون من مستمند‌ی؟

به‌گِردِ فرق هر سرو بلندی

عراقی‌وار بسته فرق‌بندی

کشیده گِردِ مه‌ مشگین‌کمندی

چراغی بسته بر دودِ سپندی

بباید ساخت با هر ناپسندی

که ارزد ریش گاوی ریشخندی

خریدندش به چندان دلپسندی

رساندندش به چرخ از سربلندی

گر او را خاک داد از تخته‌بندی

مباد این تخت گیران را گزندی

فخر دو جهان به سر بلندی

مغز ملکان به هوش‌مندی

در راه تلی بدین بلندی

گستاخ مشو به زورمندی

گفت ای فلک شکوه‌مندی

بالاترت از فلک بلندی