گسسته‌ای و نخواهی که باز پیوندی

توقّع است که رحمت کنی و نپسندی

سرِ ستیزه گرفتی چه روی می‌بینی

درِ جفا بگشادی چه نقش می‌بندی

بیا و دیدۀ حاسد بکن که از غیرت

[...]

گذشت آن کین دل زارم شکیبا بود یک چندی

پریشانی زلفش آمد و زد راه خرسندی

جز این شیرینی اندر عیش تلخ خود نمی بینم

که گه گه می کنی بر گریه تلخم شکرخندی

گواران باد بر جان و دلم زهر فراق تو

[...]

کنندش با هزاران ارجمندی

به عقد ان زمرد عقد بندی

گل کر نه به نزدش بود چندی

دهان هر گلی در نیم خندی

چو لختی کرد زینسان دردمندی

دعا را داد با یارب بلندی

ز کنج حجرها با صد نژندی

برون جستند نر شیران به تندی

کمان‌ها چون هلال اندر بلندی

پلان مریخ سان در زورمندی

فرس هندی و راوت نیز هندی

برهمن پیش در هندو پسندی

جوابم داد کاز فیروزمندی

چو شد غازی ملک را سر بلندی

سخن آن به که بهر ارجمندی

ز معراج نبی یابد بلندی

فراوان داد رایت را بلندی

نبودش بر عدو فیروزمندی

که در چین بود از ارمن نقشبندی

نبشته نقش شیرین بر پرندی

باری کم از آنک از تو چندی

آسوده شود، نیازمندی

مسکین، من مستمند بندی

موقوف سرای دردمندی

بگشاد زمام را به تندی

کامد ز تکش صبا به کندی

هر روز بدین نیازمندی

می‌گشت به پستی و بلندی

دانم که بدین دم نژندی

داری اثری ز دردمندی

این هنر قدت خداوندی

جادویی بود نی هنرمندی

چون تو شایسته خداوندی

من پذیرفتمت به فرزندی

پسر زیرک از خردمندی

کرد پرسنده را زبان بندی