کلید در این فرزنده گنج

سپرده است در پنجه هفت و پنج

کلید در این فروزنده گنج

سپرده نهان در کف هفت و پنج

هر که از سؤ هضم دارد رنج

یا بنالد ز هیضه و قولنج

ز دانش تهی مغز و از سیم گنج

کدیور بسوگ است و دهقان برنج

در این خانه ای بس که بردیم رنج

بدین خاک ویران بسی خفت گنج

کدیور همی دانه کارد برنج

ز کشتش تنومندی آکنده گنج

دهم جامگی لشگری را ز گنج

ابا ماهواره به پاداش رنج

هر آن کس که برد اندرین کار رنج

دو صد پیلوارش ببخشود گنج

ای خوشا شب که پس از ساعت پنج

ظلم عاطل شود و خُسبد رنج

تیر جداگانه شکستید پنج

بی‌تعب پنجه و بی‌دسترنج

گرم سیرست درین دهر سپنج

می‌برد لذت و می‌بیند رنج

به هر سوگل تازه با ناز و غنج

هزار اندر آن جاودان نغمه‌سنج

شوم تا بدانجا شوم نغمه‌سنج

مگر وارهم ‌لختی‌ از درد و رنج

درآیند پس باد رنگ و ترنج

دو دیده پرآب و دو رخ پر شکنج

ولی دایم از دست شوهر به‌رنج

چو گنجینه از دست مار شکنج

پدر مرد و پوران به امید گنج

به کاویدن دشت بردند رنج

به یاد که در این سرای سپنج

کشی بار این‌ درد و اندوه‌ و رنج‌‌؟

طرفه گنجی در کف آوردی کنون بی‌هیچ رنج

چون نبردی رنج‌، شاها کی شناسی قدر گنج

سال تا سال برده مردم رنج

تا که آن قطره چار گشته و پنج

بست سیصد طلسم بر هر گنج

برد از هر دری هزاران رنج