جهانست چون جنگلی بیکران
فراوان درخت و گیاه اندر آن
یکی از در میوه اندوختن
درختی دگر از در سوختن
چو تابید از برج خرچنگ شید
بخندید بر بارور تود، بید
که این کوشش بی کران تا به کی؟
خمیده ز بار گران تا به کی؟
فروهشته برگردنت پالهنگ
شکسته سر و دستت از چوب و سنگ
فرو ریخته برگ و بارت بهم
به زیر لگد پشت کرده بخم
به یاد که در این سرای سپنج
کشی بار این درد و اندوه و رنج؟
خوری غم به یاد دل شاد که؟
به عشق که؟ بهر که؟ بر یاد که؟
کسی کز برای تو تب کرد راست
اگر از برایش بمیری رواست
کسی کز فراق تو لب می گزد
گر افغان کنی در غمش می‌سزد
و دیگرکه دنیا دمی بیش نیست
در آن‌دم کس ار غم خورد ز ابلهیست
تو ای بارور تود فرخ سرشت
چه خوش کرده‌ای اندرین کار زشت؟
نگه کن به من کاندرین جای خوب
نه رنجست و انده نه سنگست و چوب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زندگی در جهانی پرتقال می‌پردازد که شبیه یک جنگل بیکران است. درختان و گیاهان بسیاری در آن وجود دارد و هر کدام به نوعی درگیر فرایند زندگی و مرگ هستند. شاعر به تاملی در مورد تلاش‌های بی‌پایان و بار سنگین زندگی می‌پردازد و از احساس رنج و اندوه سخن می‌گوید. او به زیبایی و خشونت دنیا اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید می‌ورزد که زندگی فقط یک لحظه کوتاه است و نباید به غم و اندوه متکی بود. در نهایت، شاعر از زیبایی‌های زندگی و آثار آن سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که نباید در مشکلات غرق شد، بلکه باید به زیبایی‌ها توجه کرد.
هوش مصنوعی: دنیا مانند یک جنگل بزرگ است که در آن درختان و گیاهان زیادی وجود دارد.
هوش مصنوعی: یکی از در میوه جمع‌آوری می‌کند، در حالی که درخت دیگری از در دچار آتش‌سوزی شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که ماه از برج خرچنگ طلوع کرد، بر درخت بید خندان و سرزنده شد.
هوش مصنوعی: آیا این تلاش بی‌پایان تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ تا کی باید به خاطر بارهای سنگین خمیده باشیم؟
هوش مصنوعی: دست و سرت از چوب و سنگ آسیب دیده، و بر روی گردنت، لباسی کهنه و پاره افتاده است.
هوش مصنوعی: برگ‌ها و بارهایت به خاطر فشار و بی‌توجهی دیگران در هم ریخته و زیر پای آنها له شده است، و تو به خاطر این وضعیت به حالت خمیده درآمده‌ای.
هوش مصنوعی: به یاد کسی که در این دنیای پر از درد و رنج، بار سنگین اندوه را بر دوش می‌کشد؟
هوش مصنوعی: غم را به یاد دل شاد نمی‌خوری؟ عشق را برای چه کسی می‌طلبی؟ برای کی و به یاد کدام کس؟
هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر تو دچار عشق و شوق شود، اگر تو به خاطر او بمیر‌ید، این کار درست و شایسته‌ای است.
هوش مصنوعی: اگر کسی از دوری تو درد و رنج می‌کشد و برایش افسوس می‌خورد، شایسته است که تو نیز برای او ناراحتی و غم را ابراز کنی.
هوش مصنوعی: این دنیا فقط یک لحظه بیشتر دوام ندارد و اگر کسی به خاطر آن غمگین باشد، کاملاً نادان است.
هوش مصنوعی: ای tú که دارای صفات نیکویی و خوبی هستی، چقدر خوب است که در این کار ناپسند، آرامش و طراوت را ایجاد کرده‌ای؟
هوش مصنوعی: به من نگاه کن، چون در این مکان خوشایند نه رنجی هست و نه اندوهی، نه سنگی وجود دارد و نه چوبی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.