دریاب زبان رمز و ایما

دریاب کنایه و معما

دویی در اسم اما یک مسما

دوبین عاری ز فکر آن معما

یا برید الحی! اخبرنی بما

قاله فی حقنا، اهل الحما

بالله خبر نی بما

قد قال جیران الحمی

سریان دارد و ظهور اما

سریانی برون زگردش ما

شخص مرا شد به گه انتما

نامیه معزول ز شغل نما

آمیخته است مستی ما با خمار ما

یکدست چون حناست خزان و بهار ما

افغان که نیست سوخته ای در بساط خاک

کز قید سنگ خاره برآرد شراب ما

جز دیده سفید درین تیره خاکدان

[...]

پس از دیری چو بگشاد آن معما

در ناسفته شد اسم مسما

سینه صاف است پیر ما خوشا احوال ما

فال رحمت می گشاید نامه اعمال ما

سرعت پرواز ما را پرگشودن غفلت است

ذره تا خورشید می خندد به استعلاج ما

بیخود از سیر جراحت خانه دل می رسیم

[...]

ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما

که پی نبرد صبا هم به آشیانه ما

بهار رفت (و) نچیدیم جز گل حسرت

ز آب گریه مگر سبز گشت حاصل ما

بس که چون صبح زند دم ز صفا سینه ما

صورت کین، همه مهر است در آیینه ما

دو حریصیم که تا محشرمان سیری نیست

ما ز مهر تو، دل سخت تو ازکینهٔ ما

می نهد شیر محبت به فراغت پهلو

[...]

هین تویی با گربه نیرو آزما

شد زبون از تو چنین همجنس ما

نامدم در رنج خویشی از شما

من تو باید نایی اندر مرگ ما

بی نشان ماییم و هستی های ما

وین عدمهایی که شد هستی نما

ذات او پنهان شود در صد غما

چون ستاره پیش خورشید سما

می‌رسد گر شوی تو دور از ما

تا سمک اشک و آه تا به سما

دل به کویت چنان شده است اسیر

ابدا لیس یرفع القدما

دیده جویای خاک درگه توست

[...]

مرحبا ای عشق خوش سودای ما

ای دوای جمله علت های ما

ای علاج نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون وجالینوس ما

بیدوست پایدار نباشد نشست ما

اما چه چاره چاره نیاید زدست ما

بنشست نقش دوست و برخاست ماسوا

در بزم غیر هم بتو باشد نشست ما

دل خون شده است و ریخته در ساغرم چو می

[...]

اختران پرتو مشکوة دل انور ما

دل ما مظهر کل کل همگی مظهر ما

نه همین اهل زمین را همه باب اللهیم

نه فلک در دورانند بدور سرما

بر ما پیر خرد طفل دبیرستانست

[...]

عشق بیفشرد پا بر نمطِ کبریا

برد به دستِ نخست هستی ما را زما

ما و شما را به نقد بی خودیی در خور است

زانکه نگنجد در او زحمتِ ما و شما