سکندر گرچه خامُش کرد اما

دریده گشت آن طبل معمّا

خداوندا قوی کاری است امّا

کسی را نیست معلوم این معمّا

هزاران خانه در شهدست امّا

یقین دان کان طلسمست و معمّا

اگرچه طب بقانونست امّا

اشاراتست در شعر و معمّا

دل کافور ازو میسوخت امّا

نمیکرد آگهش گل زان معمّا

گر ترا دیده بدی در راه ما

آدم ما را بدیدی همچو ما

اگر بگشاده عشقت این معما

برآئی از صفت اینجا مسمی

کجا هرگز بلا بینند و بر ما

که یک لحظه نه بنشستند با ما

یکی دید او برون شد از مسمّا

رموز عشق بگشودش معمّا

جمال یار بیشک هست درما

طلب کن در حقیقت بشنواز ما

تا بگوید سرّ این معنی بما

تا شویم آگه ز کشف انّما

مدح جدّ و مادر و باب شما

کرده نقش الله بر ارض و سما

عقل را تقلید باشد دائماً

عشق گشته عارفان را رهنما

گر ترا دیده بدی در راه ما

آدم ما را بدیدی همچو ما

ای بتدبیر اختیار ملوک

وی بتحقیق قدوۀ علما

صدر احرار فخر ملّت و دین

کز کف تست آز در نعما

ای بدولت سرای قدر تو در

[...]

عنایتهای خواجه در حق من

فراوان نقل می کردند امّا

ندیدم زان عنایت هیچ تاثیر

که ظاهر گشت در نیک و بدما

مگر در اعتقاد این بزرگان

[...]

اِی یوسفِ خوش‌نام ما، خوش می‌روی بر بامِ ما.

ای دَرشکسته جامِ ما، ای بردَریده دامِ ما،

ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ منصورِ ما،

جوشی بِنِه در شورِ ما؛ تا مِی شَوَد انگورِ ما.

ای دلبر و مقصودِ ما، ای قبله و معبودِ ما،

[...]

تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما

ما چاره‌گریم و عشق بیچاره ما

جان کیست کمینه طفل گهوارهٔ ما

دل کیست یکی غریب آوارهٔ ما

شکر ایزد را و عیسی را که ما

گشته‌ایم آن کیش حق را ره‌نما

سیر بیرونیست قول و فعل ما

سیر باطن هست بالای سما