جوانی را مکن ضایع به غفلت

که ما کردیم و پر دیدیم از آن لت

لوح محفوظ است در معنی دلت

هر چه می جویی شود زو حاصلت

گردهٔ گرمی که دهد مبخلت

داغ جگر سوز نهد بر دلت

با هرکه نشستی و نشد جمع دلت

وز تو نرهید زحمت آب و گلت

زنهار ز صحبتش گریزان می‌باش

ورنه نکند روح عزیزان به حلت

نگویم قدیم است از آغاز کار

که باشد قدم خاصه‌ی کردگار

که کند خانقاه و صومعه جای

واکشد پا ز باغ و راغ و سرای

با هرکه نشستی و نشد جمع دلت

[...]

عود هوی سوخته در محفلت

عطسه غفلت زده مغز دلت

می‌فزاید عشق من هر دم چو حسن کاملت

کم شود صبر از دلم هر روز چون رحم از دلت

کُشتة ناز ترا آرام نبود بعد مرگ

در قیامت مضطرب از خاک خیزد بسملت

گر دلت سنگست من هم آتشم، پردور نیست

[...]

که شود به وادی مدعا بلد تسلی منزلت

که نبست طاقت هرزه دوقدمی برآبله محملت

نه تکلف تک و تاز کن نه تلاش دور و دراز کن

ز گشاد یک مژه ناز کن به هزار عقدهٔ مشکلت

تو کم از غبار سحر نه‌ای به تردد آن همه نم مکش

[...]

خلیل آیت موسوی منزلت

مسیحا دم مصطفی معدلت

که وقت است کز غم برآید دلت

شود روشن از شمع مه، محفلت

یا بگرداند از آن میل دلت

یا بیارد پیش شغل شاغلت

سرشته است از سنگ و سندان دلت

نرسته است مردم گیاه از گلت

با هر که نشستی و نشد جمع دلت

وز تو نرمید زحمت آب وگلت

زینهار ز صحبتش گریزان می‌باش

ور نه نکند روحِ عزیزان بحلت

تا نسوزم کی خنک گردد دلت

ای دل ما خانمان و منزلت

با هر که نشستی و نشد جمع دلت

وز تو نرمید زحمت آب وگلت

گر نبود دل به سخن مایلت

پر شود از علم لدنی دلت

در حریم جان نماید داخلت

نور حق گیرد فرو جان و دلت

این فنا در حق چو آمد حاصلت

رو نماید باز هشتم منزلت

مشرق اشراق معانی دلت

محو جمال ازل آمد گلت

کین عشاق از چه باشد در دلت

خود بگو از این چه آید حاصلت