در زمان کان نفس فرو بردند

همه خفتند گوئیا مردند

دشمنانت چو برف از آن سردند

که چو یخ جمله سایه پروردند

صف پیشینه صافها خوردند

درد دردی به من رها کردند

اندرین تیرگی بسی مردند

ره به آب حیات کم بردند

نتوان ریختشان اگر دردند

که در آن زرق رنج پر بردند

آسمانها به عشق میگردند

اختران نیز در همین دردند

گلّۀ بوم در پیش کردند

تا گرفتند و سختش آزردند

در صفت خوض​ها بسی کردند

عاقلان ترهات بشمردند

همه تکفیر این گره کردند

بس که این قوم را بیازردند

به حقیقی از این لقب کردند

هفت دیدند چونکه بشمردند

گفت و گوئی ز فهم خود کردند

سعی خود را بجای آوردند

لفظ معجز بدان رها کردند

قلم اندر معانی آوردند

به روی جم دو هفته باده خَوردند

سیم هفته بسیج راه کردند

صبوحی عیش می تا چاشت کردند

ز زرین خان گردون چاشت خوردند

همه شب هر دو جام وصل خَوردند

ز دم سردی صبح اندیشه کردند

دو هفته هر دو باهم باده خوردند

سیم برگ عروسی ساز کردند

خاکساران که گو به پاکردند

کی توانند گرد ما گردند

عاشقانی که عشق می بازند

پیش معشوق جان فدا کردند

می خمخانهٔ حدوث و قدم

[...]

دیگران هم موافقت کردند

می ز جام موافقت خوردند

هر چه دادی به دستشان خوردند

هر چه آمد ز دستشان کردند

چون یکی لحظه گفت و گو کردند

هر فتوحی که بود آوردند