نور ادراکش چو غالبتر بود

در جوار قلب زآن اصفر بود

علی شافع روز محشر بود

علی زوج دخت پیمبر بود

(صامت) به بزم جانان هر کس که راهبر بود

در پیش تیر محنت دایم تنش سپر بود

کاش از نخست ویران این دهر پرخطر بود

طرح نوی فروغی می‌ریختم اگر بود

پی قنوت گهی راز جوی داور بود

گهی به فکر غم امت پیمبر بود

آنکه پرورده دوش نبی اطهر بود

خاک پایش بسر روح‌الامین افسر بود

اکبر که تو را مهین پسر بود

گویا ز حسین عزیزتر بود

دریغا گر تو را چشمی به سر بود

به رخسار و جمال من نظر بود

زمن بهره ات، آب خنجر بود

از آن کین که باب تو حیدر بود

سرلشگرش پور اشتر بود

که خود با سپاهی برابر بود

ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود

کش بدست اندر فروزان پاره اخگر بود

گشته همچون پور آذر آذرش بر دو سلام

چهره اش از نیکوئی رشک بت آذر بود

یک طرف افتاده ساغر چون تن بی سر بود

[...]

ازین پس سخن طرز دیگر بود

زدستار و محراب و منبر بود

روز ماه پارسی باشد نخستین اورمزد

بهمن و اردیبهشت آنگاه شهریور بود

باز اسپندار مذ خرداد امرداد آمده

هفتمین دی بادر است و هشتمین آذر بود

آنگهی آبان و خورشید است و ماه و تیر و گوش

[...]

از آن می که تاکش صنوبر بود

ز کیفیتش شور محشر بود!

به یزدان روز محشر برهمن گفت

فروغ زندگی تاب شرر بود

ولیکن گر نرنجی با تو گویم

صنم از آدمی پاینده تر بود

زندگی را یأس خواب آور بود

این دلیل سستی عنصر بود

دل گشادی کون گشادی گر بود

این صفت در کون تو کمتر بود

ور کسی نیز به باغ اندر بود

هوش خر بنده به پیش خر بود

روی حق جلوه‌گر از حمزهٔ نام‌آور بود

پشتِ اسلام قوی از مددِ جعفر بود

که ماده در این فصل مادر بود

ور آبچه آهوش در بر بود

این مجلس چارم به خدا ننگ بشر بود!

دیدی چه خبر بود؟