حقیقت جز خدا دیدن روا نیست

که بی شک هرچه بینی جز خدا نیست

نمی‌گویم که عالم زوشده زانک

چنین نسبت به او کردن روا نیست

نه او عالم شده نه عالم او شد

[...]

ازمرگ حذر کردن دو روز روا نیست

روزی که قضا باشد، روزی که قضا نیست

روزی که قضا باشد کوشش نکند سود

روزی که قضا نیست در آن مرگ روانیست

حقیقت جز خدا دیدن روا نیست

که بی شک هرچه بینی جز خدا نیست

ازمرگ حذر کردن دو روز روا نیست

روزی که قضا باشد، روزی که قضا نیست

هیچ خصمی بتر ز دنیا نیست

با که گویم که چشم بینا نیست

چو میل صادر از ذاتش جدا نیست

جز او مشکل جز او مشکل گشا نیست

بیا جانا که دنیا را وفا نیست

جوی راحت در این محنت سرانیست

در این ره هر چه فایز دیده بگشود

زهمراهان اثر جز نقش پا نیست

خوبان جهان از چو جهان مهر وفا نیست

این سلسله را پیشه به جز جور و جفا نیست

آغاز فنا بود، جهان را و چو آغاز

انجام مر این غمکده را غیر فنا نیست

از زهد فروشان بگریزند که دیدیم

[...]

ز لفظ اتحاد ار نکته دانیست

شهود حق واحد خوش بیانیست

دگر احصاتیقن برمعا نیست

بر آنها هم عمل کردن عیانیست

در او از اصل تبدیل و خطا نیست

که از غیب است و با هم آشنا نیست

خود آنهم در حقیقت امتنانیست

چه فیضش بر خلایق رایگانیست

که هر کس داند این برکس روانیست

سزاوار تکبر جز خدا نیست

چنین شیخی در او روی وریانیست

ز ارشادش بجز حق مدعانیست

عناصر پرده غیب و معانیست

در این پرده حقایق در نهانیست

بشییء منحصر چون ز اعتلانیست

تقید را در او ره مطلقا نیست

بعالم هیچ شیئی بیهوا نیست

بدون میل و حب شیئی بپانیست

سه تن را ور بود رابع خطا نیست

چو او اندر شما ر ماسوا نیست

مراد از لامکانی بسی نشانیست

که آخر موت ارباب معانیست

امیدار شد دگر چون و چرا نیست

کجا باشد غضب چون مدعا نیست