آنچه نقد سینهٔ مردان بود

زآرزوی آن فلک گردان بود

گر از آن یک ذره گردد آشکار

هر دو عالم تا ابد پنهان بود

در گذر از کون تا تاب آوری

[...]

آنرا که ز وصل او نشان بود

دل گم شدگیش جاودان بود

آری چو بتافت شمع خورشید

گر بود ستاره‌ای نهان بود

نتواند رفت قطره در بحر

[...]

هر که را با لب تو پیمان بود

اجل او از آب حیوان بود

هر که روی چو آفتاب تو دید

همچو من تا که بود حیران بود

در نکویی پسندهٔ جایی

[...]

هر که را اندیشهٔ درمان بود

درد عشق تو برو تاوان بود

بر کسی درد تو گردد آشکار

کو ز چشم خویشتن پنهان بود

گرچه دارد آفتابی در درون

[...]

زلف تو که فتنهٔ جهان بود

جانم بربود و جای آن بود

هر دل که زعشق تو خبر یافت

صد جانش به رایگان گران بود

مرده‌دل آن کسی که او را

[...]

تخمی که درو مغز جهان پنهان بود

گم بود درو دو کون و این درمان بود

هر چیز که در دو کون آنجا برسید

چون درنگرید آن چه این بود آن بود

درد تو که در دلم به جای جان بود

درمانِ من عاشق سرگردان بود

چون درد تو از پردهٔ دل روی نمود

چون در نگریستم همه درمان بود

تو چنان دانی که این آسان بود

بلکه کمتر چیز ترک جان بود

هرک سر بر وی به از جانان بود

عشق ورزیدن برو تاوان بود

چون به طراری رسد، سلطان بود

چون بدین داری رسد، حیران بود

هرکرا نبود طلب حیوان بود

حاش لله صورتی بی‌جان بود

نیک و بد در راه او یکسان بود

خود چو عشق آمد نه این نه آن بود

هرک مست عالم عرفان بود

بر همه خلق جهان سلطان بود

در بسیط عالمش همتا نبود

مثل او در حسن سر غوغا نبود

دمادم کشف اسرارش عیان بود

برون از کَون جایش لامکان بود

مکانش در حقیقت لامکان بود

چرا کاندر عیان او جان جان بود

چو ذوالنورین هم از خانه دان بود

چگونه منکر صدقش توان بود

فلک از نقش روی او چنان بود

که سرگردان چو عشاقش بجان بود

عرابی چون خردمند جهان بود

بدان گفتار زن هم داستان بود

بدان ساحل یکی کشتی گران بود

همه پُر رخت و پُر بازارگان بود