نبود ایچ فرزند مر سام را

دلش بود جویندهٔ کام را

یکی بنده‌ام نامور سام را

نشایم خور و خواب و آرام را

ازان پس بفرمود بهرام را

که اندر جهان تازه کن کام را

بفرخ همی داشت آن نام را

کزو یافت از ناخوشی کام را

کنم زنده بر دار بدنام را

که گم کرد ز آغاز فرجام را

چنین گفت شاپور بدنام را

که از پرده چون دخت بهرام را

نگه کرد از آغاز فرجام را

بدو داد پرمایه بهرام را

پدر آرزو کرد بهرام را

چه بهرام خورشید خودکام را

نخواهیم گفتند بهرام را

دلیر و سبکسار و خودکام را

ببردند ز ایوان به راهام را

جهود بداندیش و بدکام را

خوش آمد شهنشاه بهرام را

یکی تازه کرد اندرین کام را

یکی چامه گفتند بهرام را

شهنشاه با دانش و نام را

یکی سرشبان دید بهرام را

بر او دوید از پی نام را

دگر آنک دانی تو بهرام را

جهاندار پیروز خودکام را

بیاورد یاران بهرام را

سواران بازیب و با نام را

بدیدش سپینود و بهرام را

مران مرد بی‌باک خودکام را

چهارم که مانی بجا کام را

ببینی ز آغاز فرجام را

به ژرفی نگهدار هنگام را

به روز و به شب گاه آرام را

بخوانم به آواز بهرام را

سپهدار بدنام خودکام را

جهاندار چون دید بهرام را

بدانستش آغاز و فرجام را