ای بزرگی که پایه قدرت

اولش غایت کمال بود

آفتاب سعادتت آن نیست

کش پس استوار زوال بود

زین تحیت پس از دعا و ثنا

[...]

دور کمال پانصد هجرت شناس و بس

کان پانصد دگر همه دور محال بود

خلقند متفق که چو خاقانیی نزاد

این پانصدی که مدت دور کمال بود

ندانم که شب را چه احوال بود

شبی بود یا خود یکی سال بود

روز و شب آن شاه را دنبال بود

گفت او ترغیب جاه و مال بود

خال او در روی او در حال بود

عقل و جان سر بر خط آن خال بود

چنان سزد که کسی را که رتبتی باشد

غم کسی بخورد کو ضعیف حال بود

ز کوه جاه خود از پایة نصاب افتاد

ز واجبات جهان چون ز کات مال بود

در مدرسهٔ عشق اگر قال بود

کی فرق میان قال با حال بود

در عشق نداد هیچ مفتی فتوی

در عشق زبان مفتیان لال بود

وگرچه به مُکنت، قوی حال بود

خداوندِ جاه و زر و مال بود

یکی گربه در خانهٔ زال بود

که برگشته ایام و بد حال بود

وصل بی درد و غم محال بود

دل افسرده بی وصال بود

هر که او عاشق جمال بود

شاهدش خود گواه حال بود

گر بود پاکباز شاهد نیز

پاک و روشن‌تر از زلال بود

حال اگر برخلاف این باشد

[...]

آن روز کو که روی غم اندر زوال بود؟

با او مرا به بوسه جواب و سؤال بود

با آن رخ چو ماه و جبین چو مشتری

هر ساعتم ز روی وفا اتصال بود

از روز وصل در شب هجر او فتاده‌ام

[...]

ما نباشیم و این جلال بود

لم یزل بود لایزال بود

وزن و قدر ار به اعتدال بود

تن مصفا و جان زلال بود

اگر آن نور نیک حال بود

عیش این سایه بر کمال بود

شاهی تن ز اعتدال بود

به طلب کردن کمال بود

به ضرورت نجس حلال بود

بیضرورت نفس وبال بود

نظر دل چو بر کمال بود

عشق خوانند و عشق حال بود

سخن عاشقان به حال بود

نه به آواز و قیل و قال بود

نظر دل چو بر جمال بود

عشق خوانند و عشق حال بود