چو یک پاس بگذشت از تیره شب

چنان چون کسی راز گوید به تب

خروشی برآمد ز افراسیاب

بلرزید بر جای آرام و خواب

پرستندگان تیز برخاستند

[...]

یکی نامه فرمود پس تا دبیر

نویسد سوی پهلوان دلپذیر

سر نامه کرد آفرین بزرگ

به یزدان پناهش ز دیو سترگ

دگر گفت کز کردگار جهان

[...]

فرستادهٔ شاه چون بازگشت

همه شهر مکران پرآواز گشت

زمین کوه تا کوه لشکر گرفت

همه تیز و مکران سپه برگرفت

بیاورد پیلان جنگی دویست

[...]

رهروم مقصد امکان به خراسان یابم

تشنه‌ام مشرب احسان به خراسان یابم

گرچه رهرو نکند وقفه، کنم وقفه از آنک

کشش همت اخوان به خراسان یابم

دل کنم مجمر سوزان و جگر عود سیاه

[...]

ای شاه‌سوار ملک هستی

سلطان خرد به چیره‌دستی

ای ختم پیمبر‌ان مرسل

حلوا‌ی پسین و ملح اول

نوباوهٔ باغ اولین صلب

[...]

حدیث خوش دمی شیطان نگوید

همیشه جمله را آزار جوید

چه گوید هرچه گوید ناصوابست

همه کارش در اینجا خورد و خوابست

بجز خمر و زنا کاری ندارد

[...]

چیست آن گوهر که می زاید ز دو دریا روان

صورت آن در ولیکن باشدش از جزع جان

همچو باران لیک او را از دو خورشید است اثر

کآن دو خورشید جهان بین را از آن باشد زیان

آسمان او دورنگ و افتابش مشک فام

[...]

گرچه از ما هزار کاردگر

آید از صنعت و ز علم و هنر

نیست بیفایده ولی ما را

بهر آن نافرید حق یارا

گر تو شمشیر و تیغ جوهر دار

[...]

ای وجودت به ذات خود قایم

ذات پاک تو قایم و دایم

اول و آخر و قدیم و عظیم

خالق و رازق و کریم و رحیم

ظاهر و باطن و غفور و ودود

[...]

آن‌چنان گرم شد از تاب هوا، آب روان

که پر از آبله، مانند صدف شد سرطان

همچو دود دل عشّاق، شرربار شود

ابر امروز اگر آب برد از عمّان

گل رخسار بتان را عرق‌آلود ببین

[...]

مسلمانان فغان زین ناتوانی

که دارد در گمانم زندگانی

بود مشکل، ستادن بر من زار

چو برگ کاه بی امداد دیوار

وگر بهر ستادن دست گیرم

[...]

بیا ساقی، آن جام خورشید فام

که مانده است بر وی ز جمشید نام

بمن ده بپایان پیری مگر

ز سر گیرم این دور کآمد بسر

بیا ساقی، ای در کفت جام جم

[...]

سوی طور آمد مگر روزی کلیم

خفته در ره بود مسکینی سقیم

ضعفش افکنده ز پا در رهگذار

بسترش از خاک و بالینش ز خار

چون کلیم الله را در راه دید

[...]

ای ترا در چهره آب و وی ترا در طره تاب

در دلم‌زان آب تاب و بر رخم زین تاب آب

هست‌در چشمم عیان‌و هست‌در جسمم نهان

هرچه‌در روی‌تو آب و هرچه در موی تو تاب

آب و تاب روی و مویت برده آب و تاب من

[...]

صبح برآمد به ‌کوه مهر درخشان

چرخ تهی‌ گشت از کواکب رخشان

یوسف بیضا برآمد از چَه خاور

صبح زلیخا صفت درید گریبان

جادهٔ ظلمات شب رسیده به آخر

[...]

اوست آن کس که پدید آورد بر

بوستانها پُر ز انگور و ثمر

آنچه شد برداشته از تاکها

وآنچه افتاده به روی خاکها

یا از آنچه کِشته اند آن با شکوه

[...]