ای عشق تو با وجود هم تنگ

در راه تو کفر و دین به یک رنگ

بی روی تو کعبه‌ها خرابات

بی نام تو نامها همه ننگ

در عشق تو هر که نیست قلاش

[...]

همچو آتش برنتابم سوز سنگ

یا بمیرم یا گهر آرم به چنگ

هدهدش گفت ای چو گوهر جمله رنگ

چند لنگی چندم آری عذر لنگ

اصل گوهر چیست سنگی کرده رنگ

تو چنین آهن دل از سودای سنگ

هر کسی را بود عذری تنگ و لنگ

این چنین کس کی کند عنقا به چنگ

گر کنی در راه یک ساعت درنگ

ما دو عالم بر تو گردانیم تنگ

شیخ چون افتاد در کام نهنگ

جمله زو بگریختید از نام و ننگ

گفت من بس فارغم از نام و ننگ

شیشهٔ سالوس بشکستم به سنگ

زر به صورت رنگ گردانیده سنگ

تو چو طفلان مبتلا گشته به رنگ

پوست آخر درکشیدند از پلنگ

درکشند آخر ز تو هم بی‌درنگ

باز دانست او تگرگ اینجا ز سنگ

دل شدش از دادن دشنام تنگ

گفت هست این عالم پر نام و ننگ

همچو نخلی بسته از صد گونه رنگ

داد آن ساعت جوابش مور لنگ

گفت خشت واپسین در گور تنگ

نمی‌دانی که بر که می‌زنی سنگ

که با او نیستی در اصل همرنگ

شد آن مرد و برفتن کرد آهنگ

هزاران نامه بیش آورد یکرنگ

زبان بگشاد نابینای دلتنگ

که خون می‌گرید از درد دلم سنگ

چنان دلشاد شد ز آوازهٔ جنگ

که از آواز شادی مرد دلتنگ

وگر تردامنی تو همچو سرهنگ

ز ضعفت زود آید پای بر سنگ

چو فتنه نرگسش می‌دید شب رنگ

بصید و شهسواری کردی آهنگ

چنان خون ریخت زان سنگ از دل تنگ

که خونین شد ز درد او دل سنگ