مثالی داد مه را در سواری

براتی مشک و در پرده‌داری

عروسی را چو من کردی حصاری

پس از عالم عروسی چشم داری

مبارک رویم اما در عماری

مبارک بادم این پرهیزگاری

مکن چندین بر این غم‌خوار، خواری

که کردی پیش از این بسیار زاری

هلاکم کردی از تیمارِ خواری

عفاک الله زهی تیمار داری‌!

مکن بر فرق خسرو سنگ‌باری

چو فرهاد‌ش مکش در سنگ‌ساری

ز یارت بخت باد از بخت یاری

که پشتیوان پشت روزگاری

حلالی خور چو بازان شکاری

مکن چون کرکسان مردار‌خوار‌ی

چو خر، گوش افکنَد در بردبار‌ی

کند هر کودکی بر وی سواری

همه ساله نباشد کامکار‌ی

گهی باشد عزیزی گاه خواری

به خلوت با لبت دارم شماری

وز اینم کردنی‌تر نیست کاری

زنی هر ساعتم بر سینه خاری

مزن چون می‌زنی بنواز باری

گل صد برگ با هر برگ خاری

به زندان کرده گنجی در حصاری

در آن پرده که خوانندش حصاری

چنین بکری بر آورد از عماری

ز یاری حکم کن تا شهریاری

ندارد هیچ بنیاد استواری

چو بر فردا نماند امیدواری

بباید کردن امشب سازگاری

درستی گرچه دارد کار و باری

شکسته بسته نیز آید به کاری

ولیکن بود صحبت زینهاری

نکردند از وفا زنهار خواری

چو طاووسان زرین ده عماری

به هر طاووس در کبکی بهاری

به هر گامی که شد چون نوبهار‌ی

شهنشه ریخت در پایش نثار‌ی