آن دعای کهنه‌ام شد مستجاب

روزی من بود کشتم نک جواب

من یقین دارم دعا شد مستجاب

سر بزن بر سنگ ای منکرخطاب

یا نمی‌دانی که نور آفتاب

عکس خورشید برونست از حجاب

در فرو بست و برفت آنگه شتاب

سوی محراب و دعای مستجاب

پیل باور کرد از وی آن خطاب

چون درون چشمه مه کرد اضطراب

خشم مردان خشک گرداند سحاب

خشم دلها کرد عالمها خراب

قصهٔ خرگوش و پیل آری و آب

خشیت پیلان ز مه در اضطراب

آفتاب آفتاب آفتاب

این چه می‌گویم مگر هستم بخواب

آن یکی در مرغزار و جوی آب

و آن یکی پهلوی او اندر عذاب

نیست دستوری بدینجا قرع باب

جز امید الله اعلم بالصواب

ای دل ترسنده از نار و عذاب

با چنان دست و لبی کن اقتراب

این کسی دیدست کز یک مشک آب

گشت چندین مشک پر بی اضطراب

تا سقاهم ربهم آید خطاب

تشنه باش الله اعلم بالصواب

دست سوی موزه برد آن خوش‌خطاب

موزه را بربود از دستش عقاب

گردش او را نه اجر و نه عقاب

که اختیار آمد هنر وقت حساب

گفت او بفروخت استر را شتاب

گفت فردایش غلام آید مصاب

درخور دریا نشد جز مرغ آب

فهم کن والله اعلم بالصواب

و آنک مردن پیش او شد فتح باب

سارعوا آید مرورا در خطاب

خیمه در خیمه طناب اندر طناب

شکر آنک کرد بیدارم ز خواب

چون زبانهٔ شمع پیش آفتاب

نیست باشد هست باشد در حساب