آن یکی از خشم، مادر را بِکُشْت

هم به زخمِ خَنْجَر و هم زخمِ مُشْت

آن یکی گفتش که: از بدگوهری

یاد ناوردی تو حقِ مادری؟

هی تو مادر را چرا کُشتی؟ بگو

[...]

صومعهٔ عیسی‌ست خوان اهل دل

هان و هان ای مبتلا این در مهل

جمع گشتندی ز هر اطراف خلق

از ضریر و لنگ و شل و اهل دلق

بر در آن صومعهٔ عیسی صباح

[...]

نفسِ خود را کُش جهان را زنده کُن

خواجه را کشتست او را بنده کُن

مدعیِ گاو، نفس تُست هین

خویشتن را خواجه کردست و مِهین

آن کشندهٔ گاو، عقل تُست رو

[...]

مؤمنان از دست باد ضایره

جمله بنشستند اندر دایره

باد طوفان بود و کشتی لطف هو

بس چنین کشتی و طوفان دارد او

پادشاهی را خدا کشتی کند

[...]

پادشاهی مست اندر بزم خوش

می‌گذشت آن یک فقیهی بر درش

کرد اشارت کش درین مجلس کشید

وان شراب لعل را با او چشید

پس کشیدندش به شه بی‌اختیار

[...]