ای خواجه تا کی از تو بیداد و ظلم بر من

تا چندمان دوانی « . . . » به گرد خرمن

کردی مرا حواله با گنده ای و پیری

این عار شهر و روستا آن ننگ کوی و برزن

از عشوه ها نگفتم چون پسته کنندم

[...]

مختص الدوله مختصر بشنو

که قوامیت را چه کار افتاد

چون من اندر عمید بستم امید

دل فقاعم ز کیسه تو گشاد

از پی آنکه بنده را با تو

[...]

ای خواجه که بر در تو چون نظر زنم

در حال تکیه در بر فتح و ظفر زنم

واندر مدایحت چو به نظم آورم سخن

گوئی گلاب «و» آب همی بر شکر زنم

چون بر فلک برم سخن اندر ستودنت

[...]

ای خواجه زین مهر تو آن یادگار داشت

کز بخت نیک نیکترین روزگار داشت

وان کس که داشت به آخرازاده صحبتی

از خاک ری لطافت باد بهار داشت

هر شب که طلعت تو درو شمس وار بود

[...]

ای مبارک پئی که بر گردون

نایب رای توست سیاره

کرده ای پای بخت را خلخال

داده ای دست ملک را یاره

دشمنان تو را به گرد جهان

[...]

خواجه شغل بنده را تیمار دار

تا کمر پیشت ببندم بنده وار

وقت من خوش دار و برگم ده که من

خوشترین وقتی تو را آیم به کار

تا بود نام محمد بر سرت

[...]

ایا نایب شهریار جهان

که یزدانت از آفرین آفرید

توآن آفتابی که بر آسمان

ز رای تو صبح سیاست دمید

جمال جهان خواجه مملکت

[...]

صلاح مملکتی ای بزرگ آزاده

ز ری نخاست چو تو هیچ محتشم زاده

زمانه محتشمی محترمتر از تو ندید

ببسته پای غم و دست لهو بگشاده

همی خورند به شادیت می به مجلسها

[...]

مها چو گاه سخا دست تو دلیر بود

به مدحت تو زبان زمانه چیر بود

چو خواجگی طلبی همتی چو شیر بیار

که از سخاست که هر دد غلام شیر بود

مدام خدمت من به اشتاب خواهی و زود

[...]

ای خواجه ای که با تو کسی را قرین کنند

کو را حکایت از بر چرخ برین کنند

بشنو ز فضل خویشتن از بنده یک سخن

تا خلق شکر تو بر جان آفرین کنند

گرچه شد است همت وجودت بر آسمان

[...]

ای از کف تو هر گرسنه سیر

وای هر زبر از همت تو زیر

اندر کف آزم همان چنان

که آهو بچه ای در دهان شیر

گر بد دلم و نیم سیر آز

[...]

ای کیای خطیر ابراهیم

چرخ با همت تو پست آید

هست با تو هیبت تو نیست شود

نیست با دولت تو هست آید

پدرم را گرفته ای به چه جرم؟

[...]

ای خواجه ای که نیستت از خواجگان نظیر

بر کهتران عزیزی و بر مهتران خطیر

هستی تو آن رشید که از رشد دولتت

بر چرخ بخت ماه سعادت بود منیر

باهمت بلند تو بهتر زمین پست

[...]

نوروز مبارک باد ای آیت فیروزی

هر روز تو را فتحی بادا ز فلک روزی

آراسته شد عالم آراسته کن مجلس

مرکب چه همی تازی کینه چه همی توزی

زآن چشمه خور کردند از پرده شب پیدا

[...]

ای بزرگ ملک و دین از حشمت درگاه تو

یافت استم نام و خواهم بعد از این نان یافتن

از همه عالم رهی را انس با آن مجلس است

کز تو شاید انس جان از انس و ز جان یافتن

هست مداحت چو من لیکن چو تو ممدوح نیست

[...]

ای تو کیای ما و جهانی تو را رهی

خار دو چشم دشمنی و ورد دست دوست

شد سهل و حق خدمت من سهل برگرفت

در خون سرشته به که چنانش سرشت و خوست

سختی مکن تو نیز چنان سست رای از آنک

[...]

ای خواجه بوالمفاخر زرگر به وعده ها

چشمم چو سیم کرد کف زرپرست تو

زن کرده ایم زینت زن در دکان تست

وز رنج مانده ایم چوماهی به شست تو

گفتی مرا که پای او زنجش به دستم است

[...]

عجایب است قلم در بنان صدر اجل

که تیغ وار بود قاتل و سیاست کن

ز بحر قیر یکی ماهی است مار آسا

که تازه روست ز آثار او جهان کهن

به گاه آن که کند زلف شب ز عارض روز

[...]

ای داده روی تو دل غمناک را طرب

از عجب دور باش که باشد ز تو عجب

اندر غم فراق تو جانم به لب رسید

تا با تو در وصال تو لب بر نهم به لب

بس شب که تابه روز دلم بی قرار بود

[...]

کمان شدم ز غم عشق آن کمان ابرو

که هست زیر لب لعل فام او لؤلو

غم فراق تو بندی نهاد بر پایم

که بر ندارم دست از دل و سر از زانو

ز مهر خسته عشقش بود تن زاهد

[...]