|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف تماشاگاهی میپردازد که دل و چشم سیاه را به تصویر میکشد و هر نگاهش به مانند عید است. شاعر از شرم و بیزبانی خود سخن میگوید و احساس میکند که به خاطر عشقش، بهانهای برای عذرخواهی از او دارد. او سوال میکند که چرا باید از دنیا بینیاز باشد در حالی که غمش به اندازه دلش سنگین است. همچنین به خاطر میآورد که هر قدمی که برمیدارد، نگاهی به مسیر اصلی دارد و از آسمان نمیترسد چرا که نادانی او را حمایت میکند.
هوش مصنوعی: جایگاه تماشا و زیبایی دل، چشمان سیاه هستند که هر نفسی که از آنها به سوی کسی بگردد، به مانند جشنی شاداب و فرحبخش خواهد بود.
هوش مصنوعی: از احساس شرم و ناتوانی در بیان کلمات، بر روی هر کدام از موهایم، نشانی از عذرخواهی و ندامت وجود دارد.
هوش مصنوعی: چرا ممکن است که کسی از درد و غم خود بینیاز باشد، در حالی که دل من به دستگاه احساساتم تبدیل شده است؟
هوش مصنوعی: من در مسیر خود از هیچیک از ردپاها و نشانهها منحرف نمیشوم؛ نگاه من همیشه به سمت جاده اصلی و هدف بزرگم معطوف است.
هوش مصنوعی: به آسمان وابسته نیستم و از آن نمیترسم، زیرا نادانی برای من امنیت و حمایت میآورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ملک مسعود ابراهیم شاه است
که بر شاهیش هر شاهی گواه است
نه چون عدلش جهان را دستگیر است
نه چون قدرش فلک را پایگاه است
نبیند چون کلاه او جلالت
[...]
شه مشرق که مغرب را پناه است
قزلشه کهافسرش بالای ماه است
درون خانهٔ جانت سیاه است
چه سود ار بر سرت زرین کلاه است
ز یک یک ذره سوی دوست راه است
و یا در چشم تو عالم سیاه است
سیه را خود بریده جایگاه است
که اندر دیده هم مردم سیاه است
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.