فغانی فی المثل در عالم خاک

اگر نان را نمی یابی وگر آب ...

... از قدر و شرف کعبه ی ارباب صفا گفت

عمری ز طواف در این خانه فغانی

جایی نشد و مقصد و مقصود ترا گفت ...

بنده همت او باش فغانی که ز جود

هرچه گوید همه را بخشد و منت ننهد ...

... ولیکن گه گهی در دیده نظارگی اولی

فغانی از سر کویش برون رو با دل پر خون

چو یار آواره می خواهد ترا آوارگی اولی

... این بس ولی که گشت نشان خدنگ تو

گر همچوعود سوزم و چون نی فغان کنم

نبود خلاص رشته جان را ز چنگ تو ...

از درد دل خود به فغانم چه کنم

وز زندگی خویش به جانم چه کنم ...

... او هم آواز و هم زبان می شد

پس به تقریب در فغان می شد

هر گه که از شوق گریه می کردی ...

چون شب تیره در میان آمد

دل درویش در فغان آمد

که دل شب چرا ز مهر تهی ست ...

... قمری از بانگ صبح لب بربست

تا شد از ناله ام فغانش پست

دیده ها بر ستاره دادم تا دم صبح ...

... بس که از درد دل به جان آمد

دلش از درد در فغان آمد

درد او لحظه لحظه افزون شد ...

... در دیده خود ره نتوان داد خسی را

پیش سگش این آه و فغان چیست هلالی

از خود مکن آزرده چنین هم نفسی را

... تیر دگر کشید که پیکان من کجاست

از نه فلک گذشت هلالی فغان من

بنگر که من کجایم و افغان من کجاست

... اگر ز کوی تو رفتیم اختیار نبود

فغان و ناله بی اختیار شد باعث

گر از تو یک دو سه روزی جدا شدیم مرنج ...

... وه چه باشد آب حیوان بر گیاهی بگذرد

در صف خوبان تو در جولان و خلقی در فغان

همچو آن شاهی که با خیل و سپاهی بگذرد ...

دلم پیش لبت با جان شیرین در فغان آمد

خدا را چاره دل کن که این مسکین بجان آمد ...

... هر گوشه که دامان خود افشرده ام امروز

امروز مرا چون فلک آورد بافغان

من نیز فغان را بفلک برده ام امروز

ای قبله مقصود ز من روی مگردان ...

... پیش جفای تو خجلم از وفای خویش

گم شد دلم بآه و فغان دیگرش مجوی

پیدا مساز درد سری از برای خویش ...

مردم و خود را ز غمهای جهان کردم خلاص

عالمی را هم ز فریاد و فغان کردم خلاص

در غم عشق جوانی می شنیدم پند پیر ...

... باختیار توانم که راز نگشایم

فغان و ناله بی اختیار را چه کنم

اگر چه روی تو خورشیدوار جلوه نماست ...

... چند گویی که هلالی دگر از درد منال

من ازین درد بفریاد و فغانم چه کنم

... بنای عمر خود را دم بدم زیر و زبر بینم

فغان کز گردش گردون نبینم هرگز آن مه را

وگر بینم پس از عمری چو عمرش در گذر بینم ...