دلا از دست تنهایی به جانم

ز آه و ناله خود در فغانم

شبان تار از درد جدایی ...

فلک کی بشنود آه و فغانم

به هر گردش زند آتش به جانم ...

... ندونم در سفر یا در حضر بیم

فغان از دست تو ای بیمروت

همین ذونم که عمری دربدر بیم

امان از اختر شوریده مو

فغان از بخت برگردیده مو

فلک از کینه ورزی کی گذاره ...

عزیزا مردی از نامرد نایو

فغان و ناله از بیدرد نایو

حقیقت بشنو از پور فریدون ...

غمم بیحد و دردم بی شماره

فغان کاین درد مو درمان نداره

خداوندا ندونه ناصح مو ...

سحرگاهان فغان بلبلانه

بیاد روی پر نور گلانه ...

همه روزم فغان و بیقراری

شوان بیداری و فریاد و زاری ...

... ز می روی ساقی شده لاله رنگ

نی اندر فغان بود و در ناله چنگ

گرفته در و بام دود کباب ...

... برآن دیو دد تیرباران گرفت

فغانی ز دیو و خروشی ز شیر

شده شیردل بر سیه دیو چیر ...

... همه دست بر آسمان داشتند

فغان از بر چرخ بگذاشتند

سپهبد سپه را چو بدرود کرد ...

... ز ناگه برآورده باشد دمار

فغان بزرگان چو پیوسته شد

ز دردش دل هرکسی خسته شد ...

... خروشی به ایران سپه برکشید

فغان کرد کای پر هنر بخردان

سواران گردنکش و موبدان ...

... چو دیدندش از دور کامد دمان

به شادی برآمد ز گردان فغان

ستایش کنانش برفتند پیش ...

... ز آواز اسبان و بانگ یلان

فلک پرخروش و زمین پر فغان

سه فرسنگ از این گونه لشکر براند ...

... کجا روز جنگ آوران گشته شد

فغانی برآمد ز ایران سپاه

بر ایرانیان گشت گیتی تباه ...

... دهر ز عدل تو با نشاط و سرورست

مال ز جود تو با نفیر و فغانست

عمری کان بی رضای توست هلاک است ...

... سرفرازا فلکم زیر قضا زخم گرفت

همه فریاد و فغان من ازین زخم قضاست

از زمین برترم و نیست هوا سمج مرا ...

... حجاب دور کند فتنه ای پدید آید

فغان کنم من ازین همتی که هر ساعت

ز قدر و رتبت سر بر ستارگان ساید ...

... ازین دوازده برج نگون و هفت اختر

چرا تو از بره و گاو در فغان باشی

که بی سروست یکی زین و بی لگد دیگر ...

... نه باک دارد از اکلیل بر نهاده به سر

فغان ز آفت آن روشنان تاری فعل

همه مخالف یکدیگر از مزاج و صور ...