... علاج این تن رنجور ناتوان است آن

دوای این دل مهجور پر فغان است این

عجب که جوشش صفرای عشق افزون است ...

... تو ز من فارغ و آسوده و هر شب تا روز

بر سر کوی تو فریاد و فغان است مرا

ز انده شوق تو و محنت هجر تو مپرس ...

... زلف پریشان تو باد به هم برزند

کز دل سودا زده آه و فغان بر نخاست

بیش به تیغ ستم خون غریبان مریز ...

... اغی گل از حال دل بلبل بیچاره بپرس

تا این همه فریاد و فغان می دارد

گر به دیدار تو فرسوده ای آسوده شود ...

... صبا تا پرده نگشاید زروی غنچه ننشیند

اگر گل می درد جامه و گر بلبل فغان دارد

ازین پس کرده ام نیت که خاک درگهت باشم ...

باد هوای کویت گرد از جهان برآرد

آب جمال رویت ز آتش فغان برآرد

آبی بر آتشم زن زان پیشتر که ناگه ...

... دیده ام از تاب دل آبی به جویش می کشد

گل چه می داند که بلبل را فغان از عشق او

هر چه می گوید صدا گفت و گویش می کشد ...

... من گرفتم که ز عشق تو حکایت نکنم

چه کنم کز در و دیوار فغان می آید

به جمالت که اگر بی تو نظر بر خورشید ...

... من که باشم که رسد دیدن روی تو به من

این قدر بس که به کوی تو فغان می رسدم

بلبل باغ جمال توام از گلبن وصل ...

... چه باشد گر در آیی وین حجاب از پیش برداری

به زاری و فغان از من چرا بیزار می گردی

دل سلمان تحمل چون تواند کرد بیزاری

... از دست مغان چنگ از آن رو که زنندش

در بارگه شاه برآورده فغان است

دارای زمان شیخ حسن آنکه به تحقیق ...

... شنو کلام قماری و منطق ساری

فغان ز درد دل سار و ناله سحرش

که هست در دل سار علتی ساری ...

... شب تیره اش دیده دمساز بود

خروش و فغانش هم آواز بود

ز سودای دل نامه ای زد رقم ...

... نه کنج رفت بد عهد را سگ مخوان

که گر بشنود سگ بر آرد فغان

که سگ حق نعمت شناسد نکو ...

... سرآسیمه در باغ آب روان

زند سنگ بر سینه دارد فغان

که او خوی خوش از من آموخته است ...

... ز مژگان روان شد به رخ ژاله اش

بر آورد افغان که آه از فراق

جهان گشت بر دل سیاه از فراق ...

... از آن در سحر مرغ نالان شود

از آن در سحر کوس دارد فغان

ز چشم هوا اشک باشد روان ...

دوستان روز وداع است فغان در گیرید

دل به یکبارگی از جان و جهان برگیرید ...

... آن دو هفته مه ما را سر ماه است امروز

از سر مهر فغان بر سر این ماه کنید

شاه را عزم حجازست و ره رفتن نیست ...

... دندان هاش یک به یک از کام بر کنید

ای دل نه سنگ خاره ای آخر فغان کجاست

وی شوخ دیده چشم سرشک روان کجاست ...

... ملک در پی شتابان گشت چون سیل

فغان الامان برخاست از خیل

شدند از سرکشان شاه شاهان ...

... شکم وهم تهی از غم نان داشتنیست

سیف فرغانی ازین درد نمی کرد فغان

عشق گل گفت ببلبل که فغان داشتنیست