همانا با منت یاری همین بود

فغان و گریه و زاری همین بود

مرا گفتی که یاری مهربانم ...

... پی گوساله و بز و بره

شب فغانی که گرگ میش برد

روز آهی که دزد خیش برد ...

... این حسابی که چند مظلمه برد

آن فغانی که از چه زود نمرد

گور پر مار و خانه پر کژدم ...

... آنکه نامش همیبری شنواست

گر نداری فغان و نعره رواست

وآنکه سر حروف می داند ...

... پیش زهره خروش کراست

یاره این فغان و جوش کراست

همه گردن نهاده اند به حکم ...

... ورچه شیرین کنی دگر خواهد

چون ز حد بگذرد فغان و خروش

بر دهانش زنی شود خاموش ...

کم کن ز غمش فغان و مستی ای دل

وین بار بیفگن که شکستی ای دل ...

... شاها اگر چه ابن یمین بود پیش ازین

نالان چنانکه بر فلک از وی فغان رسید

اکنون بفر مقدم میمون شهریار ...

... ابر می خواهد ز دریای کفش دایم عطا

آن همه شور و فغان از بی نوایی می کند

گرچه ناید از مسام ابر جز آب حیات ...

... خراج غم معین کرد سهمت بر دل خصمت

فغان برداشت کای خسرو خرابست این خرابست این

جهاندارا من ایندولت که بوسیدم جنابت را ...

... بر رأی شاه اگر نکنی حال بنده عرض

زودا که بر فلک رسدم ناله و فغان

تا از جهانیان بود اندر جهان اثر ...

... لیک از نصاب حسن تو ما را نصیب نیست

گر من زعشق روی تو افغان کنم رواست

گل بی فغان و مشغله عندلیب نیست

درد دلم ز لعل تو درمان پذیر شد ...

زین همدمان فغان که همه مار ماهیند

صورت بسان ماهی و سیرت بسان مار ...

... نوا و برگ او از سنبل و گل

فغان برداشته قمری بعیوق

بسان عاشق اندر هجر معشوق ...

... گفتم ای چاره ساز کار همه

بشنو این فغان زار همه

ای شفای قلوب بیماران ...

... شکسته شدش چاچیانی کمان

ز تیر سپهری برآمد فغان

تو ای غافل از گردش روزگار ...

... ز چشمش روان گشته صد جوی آب

فغان برکشیده به چرخ بلند

به دام پری دخت چین پای بند ...

... برآوردی از خیل خاور دمار

فغان برگرفتی و رفتی ز هوش

برآوردی از جان غمگین خروش ...

... بغرید آن دد بر او هر زمان

چو رعد بهارانش بودی فغان

چو از تیر نومید شد سام گو ...

... همی زد به هم جمله دندانش را

به کیوان برآورد افغانش را

همی رفت منزل به منزل به قهر ...

... یکی سوی چپ شد یکی سوی راست

فغان و خروشی در آن دم بخاست

همان لحظه سعدان ابا چند یار ...

... همه حال خود را دگرگونه دید

برآورد فریاد و افغان و جوش

درافکند در جان دیوان خروش ...

... کجا خصم جنگی بدان گونه دید

فغان برکشید از دل دردناک

که ای نره دیوان درآیید پاک ...

... ز ماهی برآورد و بر مه خروش

ز سودای جانان فغان برگرفت

دل از جان شیرین روان برگرفت ...