... آن گهرهایی که از خون جگر اندوختم

جز فغان و سوختن اندر طریق عاشقی

بلبل و پروانه را من شیوه ها آموختم ...

... همه ضیمران بروید زحدیقه ضمیرم

نه همین فغانم از خلق ببرد خواب راحت

که بمردگان دمد صور زناله نفیرم ...

... مطرب بزم عاشقان ساز کند چو زیر و بم

بلبل بینوا مخورغم زخزان مکن فغان

یکدمه وصل روی گل دار عزیز و مغتنم ...

... مطرب بزم عاشقان ساز کند چو زیر و بم

بلبل بینوا مخور غم زخزان مکن فغان

یکدمه وصل روی گل دار عزیز و مغتنم ...

... گر بپاداش عمل در دوزخم خواهند برد

اهل دوزخ در فغانند از نفیر موحشم

ای طبیب درد پنهان ای علی مرتضی ...

ندیدم دشمنان گشته حبیبان

فغان از گل دریغ از عندلیبان

نه چندانم کشد هجران احباب ...

... از نهیق طیور و بانگ دواب

وز فغان و خروش پیر و جوان

موج زد بحر رحمت ایزد ...

... گل قسمت گلچین شد و بر جای بود خار

ای بلبل شوریده فغان سحر از تو

اغیار به عیشند ز وصلت به شب و روز ...

از جرس دیدی فغان برخاسته

ناله از دل آنچنان برخاسته ...

... نای را گشته نفس در دل گره

وز دل بربط فغان برخاسته

خضر گمگشته در این ظلمت سرا ...

... گرفته محتسب و شیخ گرد عاشق مست

فغان که صحبت خاصان بعام افتاده

اگر چه آه پیام دلم دهد جان گفت ...

... حیف بود که عمر ما روی نهد به کوتهی

گوی بخورد صولجان هیچ نکرد از او فغان

چند خروش میکنی ای دهل میان تهی ...

... دهی پیام زنوشین لبت باغیارم

فغان که زهر مذابم در انگبین داری

هزار همچو سلیمان مسخر حکمت ...

... ای شوخ ز جور تو صد آوخ

وی دوست ز دست تو فغان ها

بی ماه رخت ز اشک شب ها ...

... بی ماه رخت شبان تیره

کارم همه دم فغان و یارب

لبریز شراب ناب جامت ...

... تیر بیداد تو تا پر به پری نیست که نیست

ز فغانم ز فراق رخ و زلفت بفغان

سگ کویت همه شب تا سحری نیست که نیست ...

... همه شب بر درت از آمد و رفتم تا کی

سگ کوی تو بفریاد و فغان خواهد بود

چند مرغ دلم اندر قفس سینه تنگ ...

... گره ها ساحر چشمانش بر آب روان بندد

فغان عالم آشوبم نماید رستخیز حشر

اگر سیل دو چشمم ره نه بر خیل فغان بندد

همین نی چشم بد از یار کند عقدالنظر اسرار ...

فغان که سخت به افسوس می رود ایام

نه جام باده به دور و نه دور چرخ به کام ...

خاموشی ما گشت بدآموز بتان را

زین پیش وگر نه اثری بود فغان را

منت کش تأثیر وفاییم که آخر ...

... جهان هیچ ست با وی لاجرم زینها چه اندیشد

گرفتم کز فغانم دل ز هم پاشد جهانی را

ندارم تاب ضبط راز و می ترسم ز رسوایی ...

... خورم خوف از تو بی حد لیکن از زاری چه کم گردد

اگر شد زهره آب و برد اجزای فغانی را

به شهر از دوست بعد از روزگاری یافتم غالب ...