... جواب مطلب کس رسم این بزرگان نیست

خوشا فغان جگر سوز پای کهساری

بسان خشت ز قالب شود ز تفرقه جمع ...

کونکلر یرده جیرانی فغانلر گوکده درناسی

گوزل اولاقمیش لاچین باخشلیم عشق صحراسی ...

... دارم ز سر بپیشی خود چشم تیشگی

زین آتش فغان که کنند از تو شیشه ها

در طالع تو دیده ام ای سنگ شیشگی ...

... که از عقیق نماند بجای غیر از نام

فغان سپاه غمش را بروز و شب چاووش

سرشک بر وصف مژگان او همیشه امام ...

... گشته چون وقت زوال آفتاب جعفری

میکند تاج خروسان در چمن هر سو فغان

بسکه رنگین است گلشن مینماید در نظر ...

... خاست زنجیر ز شیران صدحیف

گفتم این شور و فغان چیست یکی

گفت با دیده گریان صدحیف ...

... رسن در گلو آورد تا زبان

فغان کرد ورد زبان جرس

سخن کرد پیکان تیر نفس ...

... در این ره برد ناله را سوی خویش

فغان را دهد جوهر کر و فر

دعا را دهد دست و پای اثر ...

... برون جستی از حلقه دشمنان

بدانسان که از چنبر دف فغان

نه چندان ادا فهم در وقت کار ...

... پر ساخته این غصه ز بس کوه گران را

تا همنفسی یافته سر کرده فغان را

آه این چه عزایی است که هرشب فلک پیر ...

اگر ز درد نشانی بود فغان تو را

شکستگی نکند صید استخوان تو را ...

... همین بس است که درگلستان وحشت اسیر

شمرده است غنیمت جنون فغان تو را

... نی تیر تو را صیاد اگر چوب قفس سازد

شکار انداز گلزاری کند بلبل فغانی را

نفس چون مرغ بسمل گشته در دام هوا پیچد ...

... که دستگاه سخن بر سخنوران تنگ است

نگشته است کسی از فغان من دلتنگ

ز میزبانی صبرم دل فغان تنگ است

دل شکفته چه جویم که غربتم وطن است ...

فغانم از دل دیوانه گرم است

غبار تربت پروانه گرم است ...

گریه زچشمم به امان آمده است

ناله ز آهم به فغان آمده است

محرم و بیگانه از این پرده دور ...

... عید اگر بلبل هر صبح نگردد چه کند

روزه می گیری و مشرب به فغان آمده است

بسته گلدسته خورشید به صد رنگ دلم ...

... چها که خامه غیرت به خاک ما ننوشت

اسیر آنکه فغان باغ دلگشای تو کرد

به سینه ام رقم ناله رسا ننوشت

... وفا سرشار و او سرمست و ساقی سرگران او

نگه را بیخودی می را طرب دل را فغان زیبد

نسیم وادی الفت بهار عمر جاوید است ...

... بلبل باغ جنون چون نشود خاموشی

دانه حلقه زنجیر فغان می خندد

طفل را گریه بیهوده گلی هست به یاد ...

یاد چشمت چو پی غارت جان می آید

خواب و آرام به تاراج فغان می آید

امتحان دل خود کردم و حالش دیدم ...

... تا ز جولان تو برخاست غبار از خاکم

از گریبان صبا بوی فغان می آید

بسکه از نسبت آن رخ به نزاکت آمیخت ...

... گلزار عجب قافله گاه است به صورت

با هر جرس غنچه فغان است در این باغ

بلبل شده سوداگر بازار نزاکت ...