خار گلزار جهان آقا فلان
ای که بخلت نیست محتاج ثبوت
ای که کز امساک باشندت عیال
بی نصیب از قوت و محروم از رخوت
از بخیلی معده را دشمن که او
هر زمان خواهد غذا هر لحظه قوت
عمت را چون جایز آمد نیره
صد رهت خوشتر اهاجی از نعوت
زهر در کام تو به از لقمه ای
کآن رود از سفره ی خود در گلوت
از خدا خواهد عنایت هر کسی
در سجود و در رکوع و در قنوت
کینت از سختی چو پشت لاک پشت
عهدت از سستی چو تار عنکبوت
بود قرنی دی فرستادی زلطف
بهر انعامم زباغ خویش توت
خرد چون خردل تفه چون مصطلی
سبز چون آس و عفس چون انزروت
آنچنان توتی که در ایام قحط
خورد نتوان بهر قوت لایموت
کاش تا باغت نگشتی بارور
بر حمل خور نامدی هرگز زحوت
از دعایت با چنین احسان و لطف
کی روا باشد که بگزینم سکوت؟
هست تا با تابوت طعم انگبین
نیست تابی فضله ی عصفور توت
آرزوی توت بادا در دلت
فضله ی عصفور بادا بربروت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد بخل و انزواطلبی می‌پردازد و سعی می‌کند با کنایه، به کسی که در ثروت و نعمت دریغ می‌کند، هشدار دهد. شاعر به بیان این نکته می‌پردازد که بخیل، حتی اگر دارایی زیادی داشته باشد، از دیگران دریغ می‌کند و خود را از نعمت‌ها محروم می‌کند. او تأکید می‌کند که بخیلان در نهایت خود را در سختی و تنگدستی قرار می‌دهند، چرا که از بخشش و سخاوت دوری می‌گزینند. در ادامه، شاعر به زیبایی و نعمتی که در طبیعت وجود دارد اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که افراد باید قدر نعمت‌ها را بدانند و از آنها به درستی استفاده کنند. در نهایت، او تأکید دارد که دعای خیر دیگران را نباید نادیده گرفت و بی‌توجهی به این مهم، انسان را به سمت سختی و انزوا می‌کشاند.
هوش مصنوعی: در گلزار زندگی، تو همچون گلی هستی که نیازی به تأثیر دیگران نداری و از بخل و کم‌نوازی رنج نمی‌کشی.
هوش مصنوعی: ای کسی که از سخت‌گیری و خودداری، خانواده‌ای به خاطر تو از نعمتِ غذا و آسایش محروم مانده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر انسان بخیل باشد، معده‌اش دشمنش می‌شود، زیرا او همیشه در پی غذاست و هر لحظه به قوت نیاز دارد.
هوش مصنوعی: اگر عمت را جایی باشد که شایسته است، صد بار بهتر است که تو را در آغوش بگیرد تا اینکه نامت را به تلوین بیاورد.
هوش مصنوعی: زهر در دهن تو بهتر است از لقمه‌ای که از سفره خودت به زور به گلوت برود.
هوش مصنوعی: هر کسی در حال سجده، رکوع و قنوت از خدا می‌خواهد که به او توجه و عنایت کند.
هوش مصنوعی: کینه‌ات به اندازه سختی پشت لاک‌پشت است و عهد و پیمانت به اندازه نرمی تار عنکبوت.
هوش مصنوعی: در گذشته‌ای دور، تو به من لطف کردی و از میوه‌های باغ خودت به من هدیه دادی.
هوش مصنوعی: عقل و خرد به اندازه دانه‌های خردل است، فهم و درک مانند لباسی سبز و لطیف به تن دارد، و سختی و دشواری مانند گیاه انزروت.
هوش مصنوعی: به قدری کمبود و قحطی شدید است که حتی توتی که در این زمان به دست بیاید، برای تأمین قوت و زندگی کافی نیست.
هوش مصنوعی: ای کاش تا زمانی که باغ تو بارور نشد، از انار شیرین نچشیده بودم و هرگز به تو نزدیک نمی‌شدم.
هوش مصنوعی: با این همه خوبی و محبت که از دعای تو به من رسیده، چگونه می‌توانم سکوت را انتخاب کنم؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا زمانی که طعم خوش و شیرین زندگی و لذت‌ها وجود دارد، نباید به چیزهای بی‌ارزش و بی‌معنی توجه کرد. در واقع، زیبایی و لذت‌های زندگی باید ارزش بیشتری نسبت به مسایل بی‌ارزش و زردی‌های آن برای ما داشته باشد.
هوش مصنوعی: آرزوهای تو مانند فضله‌ی پرنده‌ای در دل تو باشد که بر روی تو بریزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای به تو مخصوص اعجاز سخن
چون به وترای وتر در معنی قنوت
سمت درگاهت سعود چرخ را
گشته در دوران کل خیرالسموت
روزگاری در کمال ناقصان
[...]
هست دنیا، وانک دروی ساخت قوت
چون مگس در خانهٔ آن عنکبوت
آتشی کو باد دارد در بروت
هم یکی بادی برو خواند یموت
عشق چون بحریست مطلق جان چو حوت
عشق جان را زنده میدارد به قوت
خواجه دارد اشتری و خیمه ای
در سفر راضی به قوت لایموت
اشتری چون عنکبوت از لاغری
خیمه بالایش کبیت العنکبوت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.