به غیر مرگ که دور از توام به آن محتاج
گر آن طبیب علاجم نمی کند چه علاج
به شهر حسن مه مصر بود چو رفت
نهاد بر سر آن شاه خوب رویان تاج
به بحر عشق تو دل چون سفینه و غمت
بر او چو باد مخالف ز هر طرف امواج
به غیر خسرو عشق بتان به ملک دلم
کسی نخواسته از کشور خراب خراج
(سحاب) ار شکند ساغر زجاجی دل
شود درست ولی هم ز فیض عام زجاج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عمق احساسات و عشق شاعر به معشوق است. شاعر به غیر از مرگ که او را از معشوق دور کرده، به هیچ درمانی جز عشق او نیاز ندارد. او به زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد و می‌گوید که دلش همچون یک کشتی در دریا و غم او مانند طوفانی است که دائما بر آن تأثیر می‌گذارد. در نهایت، به این نکته اشاره می‌کند که هیچ چیز از عشق او در دلش باارزش‌تر نیست و اگر چه ممکن است مشکلاتی بوجود آید، اما همچنان به زیبایی و عشق او متعهد است.
هوش مصنوعی: تنها چیزی که من از تو دور هستم، مرگ است و به آن نیاز دارم. اگر آن پزشک که درمانم می‌کند، نتواند به من کمک کند، پس چه راه حلی باقی می‌ماند؟
هوش مصنوعی: در شهر حسنتری، مانند ماه، در مصر بود و وقتی رفت، تاجی بر سر آن پادشاه زیبا نهاد.
هوش مصنوعی: دل من در دریای عشق تو مانند یک کشتی است و غم تو مانند بادهای مخالف بر آن می‌وزد و از هر طرف امواج به آن فشار می‌آورند.
هوش مصنوعی: به جز عشق خسرو و زیبایی‌ها، هیچ‌کس دیگری در دل من جایی ندارد و هیچ‌کس از سرزمین ویران من چیزی نمی‌خواهد.
هوش مصنوعی: اگر ابر ساغر شیشه‌ای را بشکند، دل درست خواهد شد، اما این دل همچنان از فیض عمومی شیشه بهره‌مند خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رخ تو روز منیر است و زلف تو شب داج
برید صبر مرا تیغ عشقشان اوداج
منم که روز منیرم زمان زمان گیرد
ز عشق روز منیر تو گونه شب داج
چو حاجبان سر زلفت سیاه پوشیده ست
[...]
مرا دلی است زصد گه نهاده بر ره حاج
بباجشان شده لکن طمع نداشته باج
شکر شکسته ز مقلان غنچه بویا
سپر فکنده ز پیکان غنچه غناج
به پرده دار صبا داده جان که باز افکن
[...]
تویی که بر سرِ خوبانِ کشوری چون تاج
سِزَد اگر همهٔ دلبران دَهَندَت باج
دو چشمِ شوخِ تو برهم زده خَطا و حَبَش
به چینِ زلفِ تو ماچین و هند داده خراج
بیاضِ رویِ تو روشن چو عارِضِ رُخِ روز
[...]
چو بحر نامتناهیست دایما موّاج
حجاب وحدت دریاست کثرت امواج
جهان و هرچه در او هست جنبش دریاست
ز قعر بحر بساحل همی کند اخراج
دلم که ساحل بینهایت اوست
[...]
کسی که ملک دلش کرد خیل غم تاراج
پی عمارت آن غیر باده نیست علاج
جنون و عشق بتان باعثم به رسوائیست
کجاست می که مهیا شدست مایحتاج
به کوی عشق میان گدا و شه فرق است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.