یکی را تب آمد ز صاحبدلان
کسی گفت شکر بخواه از فلان
بگفت ای پسر تلخی مردنم
به از جور روی ترش بردنم
شکر عاقل از دست آن کس نخورد
که روی از تکبر بر او سرکه کرد
مرو از پی هر چه دل خواهدت
که تمکین تن نور جان کاهدت
کند مرد را نفس اماره خوار
اگر هوشمندی عزیزش مدار
اگر هرچه باشد مرادت خوری
ز دوران بسی نامرادی بری
تنور شکم دم به دم تافتن
مصیبت بود روز نایافتن
به تنگی بریزاندت روی رنگ
چو وقت فراخی کنی معده تنگ
کشد مرد پرخواره بار شکم
وگر در نیابد کشد بار غم
شکم بنده بسیار بینی خجل
شکم پیش من تنگ بهتر که دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این متن به اهمیت آگاهی و تعقل در برابر دغدغه‌های دنیا اشاره می‌کند. او به داستانی از فردی مبتلا به تب اشاره می‌کند که به او پیشنهاد می‌شود از شخصی شکر بخواهد. این فرد به تلخی با مرگ خود مواجه است و معتقد است که شکر از کسی که با تکبر روی خود را می‌گرداند، ارزش ندارد.
شاعر توصیه می‌کند که از دنبال کردن خواسته‌های دل خود بپرهیزیم زیرا این کار می‌تواند به کاهش روح و جان انسان منجر شود. نفس اماره، که به خواسته‌های نفسانی اشاره دارد، می‌تواند انسان را ذلیل کند و اگر انسان هوشیار باشد، باید مراقب عزت خود باشد.
شاعر همچنین به مشکلات ناشی از دلخواهی‌های ناسالم، مانند پرخوری، اشاره می‌کند و می‌گوید که نگرانی از معده و پر کردن شکم می‌تواند انسان را از رنج و غم دور کند. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که تنگی شکم بهتر از تنگی دل است و این نکته که در زندگی باید گاهی از لذت‌های زودگذر دنیا فاصله گرفت، بسیار مهم است.
شخص فرهیخته‌ای به شدت بیمار شده بود و کسی به او گفت که برای بهبودی‌اش از شخص خاصی شِکَر بخواهد.
گفت ای پسر، مرگ تلخ من به مراتب از رنج ناشی از ترشرویی او بهتر است.
عاقل از کسی که به خاطر تکبرش به او بی‌اعتنایی می‌کند، هرگز شِکَر طلب نمی‌کند.
هوش مصنوعی: به دنبال هر چیزی که دلخواهت است نرو، زیرا تسلیم شدن به تمایلات جسمی جانت را کم‌رنگ می‌کند.
هوش مصنوعی: نفس اماره بر انسان حکمرانی می‌کند و او را دچار خفت و افت می‌سازد، اما اگر فردی باهوش باشد، باید به حرمت و ارزش او نگاه کند و او را از این ذلت دور نگه دارد.
هوش مصنوعی: اگر چیزی که می‌خواهی را از لحظه‌های دشواری که تجربه کرده‌ای به دست نیاوری، با نامرادی‌های زیادی مواجه خواهی شد.
هوش مصنوعی: شکم مثل تنوری است که هر لحظه درد و رنج را شعله‌ور می‌کند و روزی که غذا پیدا نشود، این رنج بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی که چیزی برای خوردن کم و وقت کم‌بودن غذا می‌رسد، شکمت به تنگی می‌افتد، اما وقتی که فرصت و مکان برای خوردن بیشتر داشته باشی، این مشکل برطرف می‌شود.
هوش مصنوعی: مردی که زیاده‌روی می‌کند، بار سنگین شکم خود را حمل می‌کند و اگر نتواند، بار ناراحتی و غم را به دوش می‌کشد.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که انسان ممکن است از ظاهر و ظواهر زندگی دیگران تحت تاثیر قرار گیرد، اما در واقع مسائل درونی و احساسات واقعی از اهمیت بیشتری برخوردارند. در اینجا، به طور خاص، تاکید بر این است که داشتن دل و روحی بزرگ و آزاد ممکن است ارزشش بیشتر از داشتن ظاهری پر و بزرگ باشد. به طور کلی، مهم‌تر از آنچه که در بیرون دیده می‌شود، آنچه در درون فرد وجود دارد و احساسات واقعی اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.