یکی پر طمع پیش خوارزمشاه
شنیدم که شد بامدادی پگاه
چو دیدش به خدمت دوتا گشت و راست
دگر روی بر خاک مالید و خاست
پسر گفتش ای بابک نامجوی
یکی مشکلت می‌بپرسم بگوی
نگفتی که قبله‌ست سوی حجاز
چرا کردی امروز از این سو نماز؟
مبر طاعت نفس شهوت پرست
که هر ساعتش قبلهٔ دیگر است
مبر ای برادر به فرمانش دست
که هر کس که فرمان نبردش برست
قناعت سرافرازد ای مرد هوش
سر پر طمع بر نیاید ز دوش
طمع آبروی توقر بریخت
برای دو جو دامنی در بریخت
چو سیراب خواهی شدن ز آب جوی
چرا ریزی از بهر برف آبروی؟
مگر از تنعم شکیبا شوی
وگرنه ضرورت به درها شوی
برو خواجه کوتاه کن دست آز
چه می‌بایدت ز آستین دراز؟
کسی را که درج طمع در نوشت
نباید به کس عبد و خادم نبشت
توقع براند ز هر مجلست
بران از خودش تا نراند کست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، یک فرد طماع به خوارزمشاه نزدیک می‌شود و هنگام صبح متوجه می‌شود که او دو مرتبه به نماز ایستاده است. پسر از پدرش می‌پرسد که چرا به سمت حجاز نماز نمی‌خواند و پدر در پاسخ به او درباره طمع و نفسانیات هشدار می‌دهد. او تاکید می‌کند که نباید به فرمان نفس خود راضی بود و قناعت سبب سرافرازی می‌شود. او از طمع به عنوان عاملی یاد می‌کند که آبرو را مخدوش می‌کند و متذکر می‌شود که اگر کسی طمع‌کار باشد، نباید انتظار خدمت از دیگران داشته باشد. در نهایت، نصیحت می‌کند که برای رهایی از حب و طمع، باید خود را از آنها آزاد کند.
هوش مصنوعی: یک نفر که بسیار حریص و طماع بود، به سمت خوارزمشاه رفت و شنید که در آغاز صبح، بامدادی طلوع کرده است.
هوش مصنوعی: وقتی او را دید، به سرعت دو زانو نشست و سپس صورتش را به خاک مالید و برخاست.
هوش مصنوعی: پسر به پدرش گفت: ای پدر بزرگوار، می‌خواهم از تو در مورد یک مشکل سوالی بپرسم، لطفا پاسخ بده.
هوش مصنوعی: چرا امروز از این سو نماز خواندی، در حالی که نگفتی قبله به سمت حجاز است؟
هوش مصنوعی: نفس خود را که به خواسته‌های دنیوی و شهوت‌پرستی مشغول است، نادیده نگیر؛ زیرا هر لحظه به سمتی دیگر کشیده می‌شود.
هوش مصنوعی: ای برادر، دست به اطاعت او نزن که هر کسی که از فرمان او سرپیچی کند، به عذابش گرفتار خواهد شد.
هوش مصنوعی: قناعت و رضایت باعث بلندمرتبه شدن انسان می‌شود، ای مرد خردمند، سنگینی طمع و آرزوهای بیش از حد، بر دوش انسان نمی‌تواند تحمل شود.
هوش مصنوعی: طمع به آبروی تو به خاطر دو تا پول ناچیز از بین رفت.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از آب جوی سیراب شوی، چرا آب را به خاطر برف هدر می‌دهی؟
هوش مصنوعی: شاید لازم باشد که در برابر راحتی‌ها و آسایش‌ها صبر و تحمل به خرج بدهی، وگرنه مجبور می‌شوی که به سراغ درها و چالش‌های سخت‌تری بروی.
هوش مصنوعی: برو و دست خود را از آز و طمع کوتاه کن، چرا که نباید چیزی از دیگران بخواهی یا طلب کنی.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر طمع و امید به چیزی، خود را در خدمت دیگران قرار می‌دهد، نباید به افرادی دیگر وابسته و خدمتگزار بنویسد.
هوش مصنوعی: از هر مجلسی توقع نداشته باش که تو را از خودت براند، بلکه خودت باید از درون خودت را دور کنی تا کسی دیگر نتواند تو را طرد کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.