ما نظر از خرقه‌پوشان بستهایم
دل به مهر باده‌نوشان بستهایم
جان به کوی میْ‌فروشان داده‌ایم
در به روی خودفروشان بستهایم
بحر طوفان‌زا دل پرجوش ماست
دیده از دریای جوشان بستهایم
اشک غم در دل فرو ریزیم ما
راه بر سیل خروشان بستهایم
برنخیزد ناله‌ای از ما رهی
عهد الفت با خموشان بستهایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بیان عشق و وابستگی خود به باده و می‌فروشان می‌پردازد و از اینکه خود را از دیگران و دنیا جدا کرده است، صحبت می‌کند. او دلش را به محبت باده بسته و جانش را به کوی می‌فروشان سپرده است. همچنین، با وجود هیجانات و غم‌های دل، تصمیم گرفته چیزی از آنها بروز ندهد و به نوعی با سکوت و آرامش کنار بیاید. در نهایت، او عهدی با خاموشی و ساکت بودن دارد و از ابراز ناله و شکایت پرهیز می‌کند.
هوش مصنوعی: ما از افرادی که ظاهراً دنیا را ترک کرده‌اند، روی گردانیده‌ایم و دل‌مان را به محبت افرادی که در حال نوشیدن شراب هستند، سپرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما جان خود را به عشق می‌فروشان سپرده‌ایم و در برابر کسانی که فقط به خود اهمیت می‌دهند، خود را بستهایم.
هوش مصنوعی: دل ما مانند دریاهایی طوفانی پر از شور و هیجان است، اما چشمان‌مان را از آن دریاهای جوشان بستهایم.
هوش مصنوعی: ما غم‌های خود را در دل مخفی می‌کنیم و سعی کرده‌ایم که مانع بروز احساسات و مشکلات بزرگ شویم.
هوش مصنوعی: ما دیگر از خود صدایی نمی‌زنیم، زیرا ما قول دوستی را با کسانی که ساکت هستند، بستهایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.