اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
»
شمارهٔ ۴
آنها که به عقل راه او می سپرند
شرط است کز آشیان هستی بپرند
زنهار در آن راه تو پرواز مکن
کانجا مگسانند که سیمرغ خورند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به این نکته اشاره دارد که آنهایی که تصمیم می‌گیرند به عقل و دانش خود اعتماد کنند، لازم است از دنیای مادی و محدودیت‌های آن دست بکشند. همچنین هشدار می‌دهد که در این مسیر نباید پرواز کرد و از آشیانه‌ای که در آن هستند فاصله گرفت، چون در آنجا، فقط مگس‌ها وجود دارند و سیمرغی که نماد کمال و معنویت است، پیدا نمی‌شود. در واقع، به دست آوردن کمال نیازمند تلاش و پرهیز از دامی است که انسان‌ها را به دنیا می‌کشاند.
هوش مصنوعی: کسانی که به خرد و عقل خود اعتماد می‌کنند، باید از دنیای مادی و ظاهری جدا شوند.
هوش مصنوعی: مواظب باش در آن مسیر پرواز نکنی، زیرا در آنجا مگس‌ها هستند که سیمرغ را می‌خورند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این بی‌ریشان که سغبهٔ سیم و زرند
در سبلت تو به شاعری که نگرند
زر باید زر که تا غم از دل ببرند
ترانهٔ خشک خوبرویان نخرند
سوی در این قوم ، که کمتر ز خرد
دانش چه بری ؟ که از تو داش نخرند
سالی یک بار آب جویت ندهند
روزی صد بار آبرویت ببرند
زان پس که دل و دیده بر من سپرند
با عشق یکی شوند و آبم ببرند
صبرا به تو آیم غم کارم بخوری
ای صبر نگویی که ترا با چه خورند
شهری زن و مرد در رخت مینگرند
وز سوز غم عشق تو جان در خطرند
هر جامه که سالی پدرت بفروشد
از تو عاشقان به روزی بدرند
خلقان همه در آینهای مینگرند
مشغول خودند و ز آینه بیخبرند
کس آینه مینبیند از خلق جهان
در آینه از آینه بر میگذرند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.