اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
»
شمارهٔ ۵
با اهل خیال اگر در آویزد عقل
شاید که همیشه خون جان ریزد عقل
با عاشق گرم رو کجا دارد پای
چون رخت نهاد عشق بگریزد عقل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره تضاد بین عقل و عشق صحبت می‌کند. شاعر می‌گوید که اگر عقل با اهل خیال و عشق درافتد، ممکن است همیشه دچار درد و رنج شود. همچنین اشاره می‌کند که عقل در برابر عشق و شور و شوق نمی‌تواند پایدار بماند و به نوعی از عشق فرار می‌کند. در کل، این شعر به چالش‌های عقل و احساسات عاشقانه می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگر عقل به دنیای خیال و رویا بیفتد، ممکن است همواره در شرایط سخت و دشوار قرار بگیرد و دچار درد و رنج شود.
هوش مصنوعی: با کسی که عاشقش هستی، چطور می‌توانی پای بگذارد هنگامی که عشق سببی می‌شود که عقل از تو دور شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.