اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۹۷
ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس
وز سر کُلَه کبر برانداز و مترس
گوری همه دشمنان بی معنی را
با ما همه همچو خویش در ساز و مترس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود می‌گوید که عشق را با تمام وجود بپذیرد و از ترس‌های ناشی از غرور دوری کند. او همچنین اشاره می‌کند که باید بر دشمنان بی‌معنا غلبه کرد و با دیگران همچون دوستان رفتار کرد و از این کار نهراسید.
هوش مصنوعی: ای دل، عشق را با افتخار به نمایش بگذار و نترس. از روی حس خودبزرگ‌بینی و تکبر دور شو و ترسی نداشته باش.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که دشمنان بی‌معنی، مثل آشناهای ما هستند و از آنها نترسید. به نوعی، به اهمیت نداشتن این دشمنان اشاره می‌شود و ارتباطی صمیمی و نزدیک با دیگران برقرار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خود را بمحیط خطر انداز و مترس
سر در ره آن نگار در باز و مترس
بر سوختگان دست ندارد دوزخ
با آتش عشق دوست در ساز و مترس
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.