اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۶۰
در سایهٔ رحمت تو خورشید شویم
وز لطف تو نیکبخت جاوید شویم
جز لطف تو اومید نداریم دگر
مپسند که از لطف تو نومید شویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند تقاضا دارد که به برکت رحمت و لطفش، او و دیگران را خوشبخت کند و امیدوار است که هیچ‌گاه از رحمت او ناامید نشوند. به طور کلی، احساس نیاز به رحمت و محبت الهی در این شعر به خوبی ابراز شده است.
هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ رحمت تو، مثل خورشید درخشان می‌شویم و با لطف تو، به خوشبختی ابدی دست خواهیم یافت.
هوش مصنوعی: به جز محبت و لطف تو، به چیزی امیدوار نیستیم. بنابراین نپسند که از محبتت ناامید شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.